“Κοιτώντας κάτι ελιοκούκουτσα στο σταχτοδοχείο, απομεινάρια κολατσιού του θείου, συλλογίστηκε για πρώτη φορά πως ίσως ήταν μοιραίο να χαθεί στους ωκεανούς από πολεμική αιτία, επειγόταν λοιπόν να ξεμοναχιάσει και να κοιτάξει κατάματα την Όρσα, που κρατούσε ένα δαχτυλιδάκι της δικής του μάνας, ίσως επειδή κάπου το είχε παραπεταμένο χωρίς να έχει πλέον κάποια σημασία γι' αυτήν ή ακριβώς το αντίθετο, επειδή σήμαινε πολλά... Πού είχαμε μείνει, κορίτσι μου; Άντε να κλείσουμε το θέμα, θα της έλεγε, γιατί υπάρχουν και πέντε παιδιά.”