“یک رود و صد مسیر، همین است زندگی
با مرگ خو بگیر! همین است زندگی
با گریه سر به سنگ بزن در تمام راه
ای رود سربه‌زیر! همین است زندگی
تاوان دل بریدن از آغوش کوهسار
دریاست یا کویر؟ همین است زندگی
بر گرد خویش پیله تنیدن به صد امید
این «رنجِ» دلپذیر همین است زندگی
پرواز در حصار فرو‌بستهٔ حیات
آزاد یا اسیر، همین است زندگی
چون زخم، لب گشودن و و چون شمع سوختن
لبخند ناگزیر، همین است زندگی
دلخوش به جمع کردن یک مشت آرزو
این شادی حقیر،‌ همین است زندگی
با اشک سر به خانهٔ دلگیر غم زدن
گاهی اگرچه دیر، همین‌ است زندگی
لبخند و اشک، شادی و غم،‌ رنج و آرزو
از ما به دل‌ مگیر، همین است زندگی”