“کورمَک با شمشیری که چون آذَرَخش می درخشید، جلو آمد و گفت:(( دور شو آیوفه، باشد که تا روز مرگ همه ی دست ها بر ضد تو باشد، هیچ آتشی برایت نسوزد، هیچ آبی به تو طراوت نبخشد، هیچ جنگل و صخره ای پناهگاهت نباشد.))”