“اشک عصاره و تبلور همه تلخی ها، همه شادمانی ها و همه سردرگمی های روح آدمی بود.اما اشک شور بود. چرا که شوربختی آدمیان بیش از بختیاری آنها بود. سالیان دراز بود که سلسله اشکانیان منقرض شده بود اما سلسله اشک های آدمی انقراض نمی یافت.”