“Περιορίζουμε πάρα πολύ τα όρια της προσωπικότητάς μας. Στο πρόσωπό μας αποδίδουμε μόνο αυτό που αφορά το άτομο και ξεφεύγει από το σύνολο. Αλλά προερχόμαστε από ολόκληρη την ύλη του κόσμου κι αυτό ισχύει για τον καθένα μας˙ όπως ακριβώς το σώμα μας φέρει μέσα του τα χνάρια όλης της εξέλιξης, έως το ψάρι κι ακόμη παραπέρα, έτσι περικλείουμε τα πάντα στις ψυχές μας, ό,τι βιώθηκε σε όλες τις ανθρώπινες ψυχές. Όλοι οι θεοί και οι δαίμονες που υπήρξαν, είτε στους Έλληνες και τους Κινέζους, είτε στους Κάφρους, τα πάντα είναι μέσα μας, σα δυνατότητες, επιθυμίες, διέξοδοι. Αν χάνονταν, κι έμενε μόνο ένα προικισμένο παιδί, χωρίς να έχει διδαχτεί τίποτε, πάλι θα βάδιζε τον ίδιο δρόμο, θα έβρισκε ξανά τα ίδια πράγματα, θα γεννούσε θεούς, δαίμονες, παραδείσους, εντολές και απαγορεύσεις, Παλαιά και Καινή Διαθήκη.”