“تمامی مردگان را که نمی شناسیم
سایه سارانی رمیده از میان شاخه های خمیده
می گذرند
و تنها
صدای یکی آشناست
آن که زمزمه هایش را از گلوی ما آواز می دهد.

آنگاه
چکمه های مان را می پوشیم
از پی او می دویم
و به خاطرات گذشته بدل می شویم.”