Şeyda > Şeyda's Quotes

“The man who has a conscience suffers whilst acknowledging his sin. That is his punishment.”
― Fyodor Dostoyevsky, Crime and Punishment

“Gariptir ki Nuri Bey hiç kitap hediye etmezdi. Belki de, fikrin mesuliyetini üzerine almaktan çekinecek kadar derin düşünceliydi.”
― Ahmet Hamdi Tanpınar, Sahnenin Dışındakiler

“-Şark, dedi. Canım şark. Dışarıdan miskin, budala, çaresiz, fakir... Fakat içinden hiç aldanmamağa karar vermiş... Bir medeniyet için bundan daha güzel ne olabilir? İnsanları içlerinden tatmin etmeği ne zaman öğreneceğiz? Ne zaman bu 'hoşça bak zatına'nın manasını anlayacaklar?

-Şark anlamış mıydı sanki?

-Anlasın, anlamasın...Söylemişti ya.”
― Ahmet Hamdi Tanpınar, Huzur

“Tıpkı muhteşem bir Despot gibi Doğu, güce ve göz kamaştıran ışığıyla insanları yere çalr, insan orada daha yürümeyi öğrenmeden diz çökmek, konuşmayı öğrenmeden dua etmek zorunda kalır.”
― Orhan Pamuk, Cevdet Bey ve Oğulları

“... Üstelik bizim memlekette dikbaşlı olmak, kendi kendine karar vermek hoş bir şey değildir ki! İnsan her zaman daa iyi bilen, daha iyi düşünen birine kendini emanet etmeli, birisine bağlanmalı, bir inancı benimsemeli.”
― Orhan Pamuk, Cevdet Bey ve Oğulları

“En realidad nadie sabe que está viviendo el momento más feliz de su vida mientras lo vive. Puede que haya quienes piensen o digan sinceramente (y a menudo) en ciertos momentos de entusiasmo que están viviendo «ahora» ese instante dorado de sus vidas, pero, a pesar de todo, con parte de su alma creen que más adelante vivirán momentos más hermosos y más felices. Porque, especialmente en la juventud, de la misma forma que nadie puede seguir viviendo si piensa en que a partir de ese momento todo va a ir a peor, si uno es tan dichoso como para imaginarse que vive el momento más feliz de su vida, es lo bastante optimista como para pensar que el futuro también será hermoso. Pero en los días en que sentimos que nuestra vida, como si fuera una novela, ha adquirido por fin su forma definitiva, podemos percibir y seleccionar, como hago yo ahora, cuál ha sido nuestro momento más feliz.”
― Orhan Pamuk, El museo de la inocencia

“İnsan ya geleneklere karşı koyup açık ve cesur yaşamalı yahut da inandığı bazı kıymetler varsa, onlar için fedakarlık yapmalı. En çirkin şey ikisine birden sahip çıkan mürailiktir.”
― Peyami Safa, Yalnızız

“Y sin darle tiempo al pánico se liberó de la materia turbia que le impedía vivir. Le confesó que no tenía un instante sin pensar en ella, que cuanto comía y bebía tenía el sabor a ella, que la vida era ella a toda hora y en todas partes, como sólo Dios tenía el derecho y el poder de serlo, y que el gozo supremo de su corazón sería morirse con ella. Siguió hablándole sin mirarla, con la misma fluidez y el calor con que recitaba, hasta que tuvo la impresión de que Sierva María se había dormido. Pero estaba despierta, fijos en él sus ojos de cierva azorada. Apenas se atrevió a preguntar:
"¿Y ahora?"
"Ahora nada", dijo él. "Me basta con que lo sepas.”
― Gabriel García Márquez, Del amor y otros demonios

“One writes of scars healed, a loose parallel to the pathology of the skin, but there is no such thing in the life of an individual. There are open wounds, shrunk sometimes to the size of a pin-prick but wounds still. The marks of suffering are more comparable to the loss of a finger, or of the sight of an eye. We may not miss them, either, for one minute in a year, but if we should there is nothing to be done about it.”
― F. Scott Fitzgerald, Tender Is the Night

“My father used to say that one of the great offences of sham
politeness was the neglect of promises. When anything is demanded
of you that you cannot do, refuse positively and leave no
loopholes for false hopes; on the other hand, grant at once
whatever you are willing to bestow.”
― Honoré de Balzac, The Lily of the Valley: Romance Novel

“Pour un pauvre être écrasé par les différents despotismes qui, peu ou prou, pèsent sur toutes les jeunesses, le premier usage du libre arbitre, exercé même sur des riens, apportait à Tâme je ne sais quel épanouissement.”
― Honoré de Balzac, Le Lys dans la vallée

“In my view, the West is not a concept to be explored, analyzed, or enlarged through a study of the history and great ideals that created it; it has always been an instrument. It is when we use it as instrument that does not exist in our own history and culture because we see it in Europe, and we legitimize our demands with Europe's prestige. In our own country, the concept of Europe justifies the use of force, radical political change, the ruthless severing of tradition. From improvement of women's rights to violation of human rights, from democracy to military dictatorship, many things are justified by an idea of the West that stresses this concept of Europe and reflects a positivist utilitarianism. Throughout my life I've heard all our daily habits, from table manners to sexual ethics, criticized and changed because "that's how they do it in Europe." It is something I have heard over and over: on the radio, on television, from my mother. It is not an argument based on reason and indeed precludes reason.”
― Orhan Pamuk, Other Colours

“cuanto mayor el sentimiento de vida sin vivir, tanto más grande el terror a la muerte.”
― Irvin D. Yalom, Memorias de un psiquiatra

“Freedom is the ultimate concern most central to many existential thinkers. In my understanding, it refers to the idea that, since we all live in a universe without inherent design, we must be the authors of our own lives, choices, and actions. Such freedom generates so much anxiety that many of us embrace gods or dictators to remove the burden. If we are, in Sartre’s terms, “the uncontested author” of everything that we have experienced, then our most cherished ideas, our most noble truths, the very bedrock of our convictions, are all undermined by the awareness that everything in the universe is contingent.”
― Irvin D. Yalom, Becoming Myself: A Psychiatrist's Memoir

“Kendimde bir tuhaflık algılar gibi oldum ama üzerinde durmadım. Dursam, Allah korusun bir dursam, dünyada duracak başka ne bir yol ne bir durak ne bir şey bulurdum. O yüzden kendi üzerimde pek durmadım. Kendi üzerinde duran, bu ağırlıkla kendi üzerine yıkılandan başkası olamaz. Kendine yıkılan da böylelikle başkasına yıkılamaz. Biraz marazi, biraz zararsız, şairin dediği gibi “Ayakkabı çivisi gibi kendine batan,” olur ki, dünya kendine değil başkasına batanı, kendine değil başkasına yıkılanı, kendini değil başkasını suçlayanı sevdiği, istediği ve kabul ettiğinden onu hemen defoluların arasına ayırıverir. Ama sorsanız kitaplarında, gerek gökten inenlerinde, gerek yerden bitenlerin iyicelerinde böyle değilmiş gibi yapar söyler, bunu yaymak için peygamberler ve peygamber mizaçlılar ortaya çıkarır. Sonunda onları da ya çarmıha gerer, ya perişan eder. Dünya kendi hakikatleri hakkında tamamen yalancı ve ikiyüzlüdür. Dünya bir ahlaksıza namuslu ve saffet sahibi muamelesi yapan adamın perişanlığını ve zilletini, ona yüksek ve kutsal muamelesi yapanı perişan ederek yaşatır. Bir gece vakti karşı karşıya kitaplarıyla, hikmeti ile gözünüzde yaş, kalbinizde sıkıştıran İlhami bir duygu ile otururken her şeye inandıran dünya, sabah olunca göz kırparak rezili ve zelili sizi aşağılamakta kullanır.”
― Şule Gürbüz, Coşkuyla Ölmek

“the measure of a person’s disposition is this: how far is he from what he understands to what he does, how great is the distance between his understanding and his actions.”
― Søren Kierkegaard, Works of Love

“we limit ourselves to normal cases of mutual influence, we find that those people are most capable of being influenced who are most amenable to reason and logic, those whose social feeling has been least distorted. On the contrary, those who thirst for superiority and desire domination are very difficult to influence. Observation teaches us this fact every day.”
― Alfred Adler, Understanding Human Nature

“Küfür ile iman, inkâr ile ikrar, tasdik ile
şüphe arasında bir durumdaydım. Kalbimle inkâr ettiğimi aklımla, aklımla inkâr ettiğimi kalbimle kabul ediyordum.”
― Şehbenderzade Filibeli Ahmed Hilmi, A'mâk-ı Hayal

“Ya a zavallı, sen ne arıyorsun? Bu yoğunluk, bu maddiyat, bu görünür hayaller bir ruhu ezmeye, bir vicdanı zıt fikirlerin sergi yeri yapmaya, bir idraki boğmaya kafi değilmiş gibi bir de manevi hayaletler arkasında mı koşmak istiyorsun?”
― Filibeli Ahmed Hilmi, A'mâk-ı Hayal