Şeyda

“Tıpkı muhteşem bir Despot gibi Doğu, güce ve göz kamaştıran ışığıyla insanları yere çalr, insan orada daha yürümeyi öğrenmeden diz çökmek, konuşmayı öğrenmeden dua etmek zorunda kalır.”
― Orhan Pamuk, Cevdet Bey ve Oğulları

“In my view, the West is not a concept to be explored, analyzed, or enlarged through a study of the history and great ideals that created it; it has always been an instrument. It is when we use it as instrument that does not exist in our own history and culture because we see it in Europe, and we legitimize our demands with Europe's prestige. In our own country, the concept of Europe justifies the use of force, radical political change, the ruthless severing of tradition. From improvement of women's rights to violation of human rights, from democracy to military dictatorship, many things are justified by an idea of the West that stresses this concept of Europe and reflects a positivist utilitarianism. Throughout my life I've heard all our daily habits, from table manners to sexual ethics, criticized and changed because "that's how they do it in Europe." It is something I have heard over and over: on the radio, on television, from my mother. It is not an argument based on reason and indeed precludes reason.”
― Orhan Pamuk, Other Colours

“Pour un pauvre être écrasé par les différents despotismes qui, peu ou prou, pèsent sur toutes les jeunesses, le premier usage du libre arbitre, exercé même sur des riens, apportait à Tâme je ne sais quel épanouissement.”
― Honoré de Balzac, Le Lys dans la vallée

“Kendimde bir tuhaflık algılar gibi oldum ama üzerinde durmadım. Dursam, Allah korusun bir dursam, dünyada duracak başka ne bir yol ne bir durak ne bir şey bulurdum. O yüzden kendi üzerimde pek durmadım. Kendi üzerinde duran, bu ağırlıkla kendi üzerine yıkılandan başkası olamaz. Kendine yıkılan da böylelikle başkasına yıkılamaz. Biraz marazi, biraz zararsız, şairin dediği gibi “Ayakkabı çivisi gibi kendine batan,” olur ki, dünya kendine değil başkasına batanı, kendine değil başkasına yıkılanı, kendini değil başkasını suçlayanı sevdiği, istediği ve kabul ettiğinden onu hemen defoluların arasına ayırıverir. Ama sorsanız kitaplarında, gerek gökten inenlerinde, gerek yerden bitenlerin iyicelerinde böyle değilmiş gibi yapar söyler, bunu yaymak için peygamberler ve peygamber mizaçlılar ortaya çıkarır. Sonunda onları da ya çarmıha gerer, ya perişan eder. Dünya kendi hakikatleri hakkında tamamen yalancı ve ikiyüzlüdür. Dünya bir ahlaksıza namuslu ve saffet sahibi muamelesi yapan adamın perişanlığını ve zilletini, ona yüksek ve kutsal muamelesi yapanı perişan ederek yaşatır. Bir gece vakti karşı karşıya kitaplarıyla, hikmeti ile gözünüzde yaş, kalbinizde sıkıştıran İlhami bir duygu ile otururken her şeye inandıran dünya, sabah olunca göz kırparak rezili ve zelili sizi aşağılamakta kullanır.”
― Şule Gürbüz, Coşkuyla Ölmek