“اي روي تو رويم را چون روي قمر كرده
اجزاي مرا چشمت اصحاب نظر كرده
باد تو درختم را در رقص درآورده
ياد تو دهانم را پر شهد و شكر كرده
داني كه درخت من در رقص چرا آيد؟
اي شاخ و درختم را پر برگ و ثمر كرده
از برگ نمينازد وز ميوه نمييازد
اي صبر درختم را تو زير و زبر كرده”
―
مولانا جلالالدین محمد بلخی / Mowlana Jalaledin Muhammad Rumi,
دیوان كلیات شمس تبریزی
