քամի > քամի's Quotes

“Մամը գետնանցումի աստիճաններով իջնում է ներքև և քայլում պատին նկարող տղաների ուղղությամբ:
Նրանք երկուսն են, մեկը բարձրահասակ է (այսուհետ` Բոյով), մյուսը` կարճլիկ (այսուհետ` Կոլոտ): Նկատելով մոտեցող կնոջը՝ առանց իրար անցնելու շարունակում են իրենց գործը:
Բոյովը կանգնել է ծալովի աթոռակին, ձգվել ու փչում է ներկը:
Կոլոտը նույնն անում է պպզած, ներկով տառ առ տառ պզզացնում է «ՁԵՐ» բառը:
Ուսապարկերը գցած են գետնին, փչովի ներկերի մի մասը` մեջը, մի քանիսն էլ շպրտած են:
Մամի մոտենալու պահին Բոյովի ներկը վերջանում է: Թափ է տալիս ներկամանը, կտկտոցի ձայն է գալիս, բայց այլևս ներկ չի պզզում:

ԲՈՅՈՎ – Սատկեց: Կարմիր տուր:

Կոլոտն անխոս կատարում է Բոյովի հրահանգը: Ուսապարկից հանում, մեկնում է կարմիր աերոզոլը:

ՄԱՄ – Բարի երեկո:
ԿՈԼՈՏ – Բարև, մորքուր ջան:
ԲՈՅՈՎ – Բարև ձեզ:
ՄԱՄ – Ի՞նչ եք անում:
ԿՈԼՈՏ – Street-art, մորքուր ջան:
ԲՈՅՈՎ (դեպի Կոլոտը) – Քաղաքական արվեստ:
ՄԱՄ – Գիտեմ, Բենքսի…
ԿՈԼՈՏ (ոգևորված) – Հա~, հա, Բենքսի…Ինքը մենակ ա անում, մենք`ախպերովի, սենց ավելի ուրախ ա:
ՄԱՄ – Իմ տղան էլ Բենքսիի… (Հանկարծ դեմքը պայծառանում է): Չէ, ձեր պես… իմ տղան ու իր ընկերը … Տղաս էլ է ձեր պես փողոցային նկարիչ:
ԿՈԼՈՏ – Հա՞, ովքե՞ր են, անուններն ի՞նչ են, հաստատ կճանաչենք, մենք էնքան քիչ ենք, սաղս իրար գիտենք:
ՄԱՄ – Տղաս էստեղ չի հիմա… Չէ, չեք ճանաչի: Ընկերն էլ նկարիչ չի, ուղղակի միշտ հետն էր, որ մենակ չլինի:

Կոլոտը, պպզած, զրույցի հետ մեկտեղ հիմա էլ տառ առ տառ պզզացնում է «ՈՌԸ» բառը:

ԿՈԼՈՏ – Հա~, հա, սատկա պահելն էլ ա կարևոր գործ:
ՄԱՄ – Ինչպե՞ս: Չհասկացա:
ԿՈԼՈՏ – Սատկա պահել, էլի, մորքուր ջան, աթանդա կանգնել, որ, ասենք, մենթ-մունթ գա` խաբար անի, թռնեն, պահակի ղայդա, էլի:
ՄԱՄ – Հա~… սատկա: Չէի լսել:

Մամը ոտքը կախ է գցում:

(Կոլոտին` մատնացույց անելով «ՈՌԸ»): Շա՞տ չի կոպիտ:

ԿՈԼՈՏ – Չէ~, հա, մորքուր ջան, սրանց հասնում ա… Մեր զենքն էլ էս ա:
ԲՈՅՈՎ (առաջին անգամ Մամի դեմքին նայելով) – Քաղաքականությունը հարվածներ տալու և հարվածներ ստանալու արվեստ է: Իրենք մեր դեմ իշխանական բիրտ ուժ են կիրառում, անխնա հարվածում են, մենք էլ արվեստով ենք հակահարված տալիս: (Կոլոտին): Ես վերջացրի:
ԿՈԼՈՏ – Ես էլ:

Երկուսով արագ հավաքում են ներկերը, լցնում ուսապարկերը:
Բոյովը ծալովի աթոռակը փակում, դնում է թևի տակ:
Կոլոտը մի քիչ հեռանում, մի քանի անգամ հեռախոսով լուսանկարում է:
Մամը հետ է քաշվում:

ՄԱՄ (Բոյովին) – Դու քանի՞ տարեկան ես, տղա ջան:
ԲՈՅՈՎ (բարեհամբույր) – Քսան:
ՄԱՄ – Ուսանո՞ղ ես:
ԲՈՅՈՎ – Ոչ:
ՄԱՄ – Ծառայել վերջացրե՞լ ես:
ԲՈՅՈՎ – Ազատված եմ` առողջական խնդիրներ ունեմ: Այ, եղբայրս ծառայած է:
ԿՈԼՈՏ- Հա~, հա, ծառայած, պաշտպանած, պսակված, բաժանված, կյանք տեսած տղա եմ: (Բոյովին): Գնա՞նք:
ՄԱՄ – Դուք հանգիստ գնացեք, ես սատկա կլինեմ էստեղ մի քիչ… (Շփոթված): Թույլ չեմ տա` անցորդները փչացնեն ձեր փողոցային… քաղաքական արվեստի գործը: (Դադար): Հաջողություն ձեզ, տղաներ, զգույշ կլինեք:

Բոյովն ու Կոլոտը զարմացած հայացքներ են փոխանակում:

ԲՈՅՈՎ – Ձեզ էլ: Բարևեք ձեր տղային:
ԿՈԼՈՏ – Ընկերոջն էլ: Բարի գիշեր, մորքուր ջան:

Նրանք անշտապ քայլում են: Կոլոտն ընթացքում շրջվում է, նկատելով, որ Մամը չի հեռանում, փսփսում է Բոյովի ականջի տակ, որն էդպես էլ չի շրջվում: Տեսադաշտից անհետանում են:
Մամը երկար, սևեռված նայում է պատկերին, մատով դիպչում, համոզվում է, որ ներկը դեռ չի չորացել: Դեմքը մոտեցնում ու սկսում է հոտոտել թարմ գրաֆիտին, ապա քնքշորեն շոյում է պատի ու պատկերի եզրագիծը` առանց լղոզելու: Սկսում է փչել պատին, ասես իր շնչառությամբ ուզում է ներկը չորացնել:
Աստիճաններով գլորվող դատարկ մետաղական տարայի ձայն:
Մամը սթափվում, հայացքը գրաֆիտիից չկտրելով՝ հետ-հետ է գնում, մինչև հասնում ու մեջքով հենվում է հանդիպակաց պատին:
Քարանում է: Մթերքով տոպրակը թուլացած ձեռքից ընկնում է: Նա, մեջքը պատից չպոկելով, դանդաղ սահում է ցած:
Նստում է գետնին: Ծալված ոտքերը մեկնում է առաջ:
Տխրությունը կամաց-կամաց փոխվում է լացի:
Գետնին ընկած, ճակատը` սառը քարին, սրտակեղեք լաց է լինում:
Դիմացի պատին երևում է ամբողջական պատկերը: Հավերժության անվի կենտրոնում սրախողխող, փետրած թռչուն է: Ներքևում`գրություն. «ԻՄ ԶԵՆՔԸ՝ ՁԵՐ ՈՌԸ»:
Աղեկտուր հեկեկոց:”
― Armen of Armenia, Մայրենիք. Դրոշ

“I cannot make you understand. I cannot make anyone understand what is happening inside me. I cannot even explain it to myself.”
― Franz Kafka, The Metamorphosis

“The only good life is one in which there is no need for miracles.”
― Nadezhda Mandelstam

“Marry, and you will regret it; don’t marry, you will also regret it; marry or don’t marry, you will regret it either way. Laugh at the world’s foolishness, you will regret it; weep over it, you will regret that too; laugh at the world’s foolishness or weep over it, you will regret both. Believe a woman, you will regret it; believe her not, you will also regret it… Hang yourself, you will regret it; do not hang yourself, and you will regret that too; hang yourself or don’t hang yourself, you’ll regret it either way; whether you hang yourself or do not hang yourself, you will regret both. This, gentlemen, is the essence of all philosophy.”
― Søren Kierkegaard

“For this can be said of men in general: that they are ungrateful, fickle, hypocrites and dissemblers, avoiders of dangers, greedy for gain; and while you benefit them, they are entirely yours, offering you their blood, their goods, their life, their children,...when need is far away, but when you actually become needy, they turn away. (translated by Wayne A. Rebhorn)”
― Machiavelli Niccolo, The Prince

“[T]here are in fact no masses, but only ways of seeing people as masses.”
― Raymond Williams, Resources of Hope: Culture, Democracy, Socialism

“I think where I am not, therefore I am where I do not think. I am not whenever I am the plaything of my thought; I think of what I am where I do not think to think.”
― Jacques Lacan