Artysta Quotes

“A jednak, choć kochałem swoją dyscyplinę, wzbraniałem się przed obraniem drogi, którą dostrzegali przede mną inni... Była rzeczywiście moja, czy stanowiła tylko logiczne następstwo ukończonych studiów? Chodziło o moje życie, czy czyjeś inne? Odnajdywał się w tym dorosły, nie dziecko. Od najmłodszych lat wykazywałem zainteresowania twórcze, kolekcjonując kukiełki, gryzmoląc komiksy, komponując utwory na fortepian, pisząc opowiadania, podkradając ojcu kamerę albo aparat fotograficzny, czy redagując, a następnie wystawiając komedie w liceum. Otóż studia, choć bardzo mnie uformowały, również mnie zdeformowały. Dużo się nauczyłem. Bardzo dużo. Ale nic poza tym. Wyćwiczono moją pamięć, poszerzono wiedzę, wyrobiono u mnie zdolność do analizy i syntez. Zostawiono natomiast odłogiem fantazję, zapał, wyobraźnię, inwencję, spontaniczność. Od roku miałem wrażenie, że się duszę.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Talent jest daremny, jeśli angażuje się w służbie samego siebie, bez innego celu niż zyskanie uznania, podziwu czy poklasku. Prawdziwy talent musi przekazywać wartości, które go przerastają i które dodają mu skrzydeł. Jeśli mogłem być pewnego wieczoru obiorcą objawienia, miałem, we własnym mniemaniu, prawo zabrać głos. Drżę na myśl, że moje zwierzenia zostaną opacznie zrozumiane... Nie, nie mam się ani za proroka, ani za człowieka natchnionego. (...) Jednak, na wzór innych, nie oszukuję: żyję i piszę, czerpiąc z jednego źródła, swojej duszy. To właśnie ona widziała światło - i widzi je nadal, także przez najczarniejsze ciemności.”
― Éric-Emmanuel Schmitt

“Od urodzenia zauważała rzeczy, na które nikt inny nie zwracał uwagi: w chmurach dostrzegała twarze, pośród pary, która po deszczu okrywa mgłą leśne poszycie, podziwiała tańczące duchy. Kiedy przyglądała się bryłom ziemi, odkrywała w nich kształty, które nam umykały, widziała na przykład konia i odsłaniała go, babrząc się w glinie, szlifując i wygładzając.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, Les dix enfants que madame Ming n'a jamais eus

“Lars von Trier zaczął interesować się sztuką po tym, jak w wieku czternastu, piętnastu lat obejrzał w telewizji film o Edvardzie Munchu.
- Fantastyczny film - mówi. - W dwóch częściach.
To on otworzył przed nim świat malarstwa. Lars był oczarowawany nie tylko samymi obrazami, ale w równym stopniu też artystami. Zwłaszcza tymi najbardziej niemożliwymi.
- Mam bardzo romantyczne wyobrażenie o artystach. Najlepiej jeśli są bliscy obłędu, wtedy jest najzabawniej. Całe to szaleństwo i depresja Mucha. Fantastyczne! - szepcze. - Depresje zawsze były dobrym materiałem. I melancholia, jak wtedy, kiedy Munch malował tę chorą dziewczynę z wampirem, która siedzi i go całuje. Madonna otoczona plemnikami. Tam to się dopiero działo.”
― Nils Thorsen, Geniet - Lars Von Triers Liv, Film Og Fobier

“Okazało się, że korzenie ludzkiej duszy tkwią w żołądku. Po befsztyku z polędwicy i półlitrze whiskey człowiek pisze o niebo lepiej niż po jakimś słodkim paskudztwie za piątaka. Mit o głodującym artyście okazał się bzdurą.”
― Charles Bukowski, Factotum