Freewrite Quotes

“خوشبختی؛ آرمان‌شهری که درگاهِ بلندش را بسته‌اند...!
کاخی سراسر شکوه و مقتدر را تصور کنید که ابرها برای رسیدن به آن، به سجده می‌افتند! و عقاب‌ها از دیدارش مست می‌شوند...
این صحنه‌ها همان تصور ما نسبت به لحظه‌ای احساس خوشبختی‌ست، لحظه‌ای که باید خورشید و ماه و فلک دست به دست هم دهند تا شاید خوشبختی را چشیدیم!
حالا قدم به قدم باهم به نزدیکی این کاخ برویم، بعد از سومین گام می‌بینیم سرابی بیش نبوده و کاخ‌ِ خوشبختی‌ها، درواقع همان خاکِ زیر پای‌مان بوده است...!
باورکنیم، خوشبختی حس گمشده‌ای نیست؛
شاید خوشبختی، غرق شدن درچشمان کسی باشد...
شاید خوشبختی، اشکی لرزان بر بلندای زندگی باشد...
شاید خوشبختی، گرفتن دستانی یخ زده باشد...
شاید خوشبختی همین مهربانی ما باشد
مهربانی به درد، مهربانی به زخم، مهربانی به هم‌دم، مهربانی به رنج.
آه، کاش به‌جای تمام دهان‌ها فریاد می‌زدیم؛ پاسبان و نگهبانِ مهر باشیم تا لایق مهربانی و خوشبختی باشیم.
به لبخندهای ازسرِ مصلحت و اشک‌های پنهان دراعماقِ شب، غافل نمانیم...”
― عدنان کامرانی

“We must do the impossible and start before we begin. Before making that first phone call or visit, freewrite (see Elbow, 1981): Write fast and furiously without worrying about spelling or grammar or coherence. Ask yourself, What images do I hold of the people and the place I am about to study and how do I feel about those images? How did I come to study this setting at this time?
Ask yourself about the needs you expect this setting to fulfill: Do I have an axe to grind? Do I have a mission? Am I looking for a cause or a community? Do I expect this study to help me resolve personal problems? Am I hoping to create a different self? What political assumptions do I have? What kinds of setting activities or subgroups might I avoid or discount because of who I am or what I believe?”
― Sherryl Kleinman, Emotions and Fieldwork