Landschap Quotes

“Waarom interesseerde die geschiedenis me zo? Omdat ik mezelf steeds iets heel simpels moest voorhouden: dat het uit bomen, velden en beken bestaande landschap om me heen, dat er zo authentiek en ongerept uitzag, in werkelijkheid het product was van vele eeuwen mensenwerk; het was net zo'n kunstmatig landschap als een stad dat is.”
― Paolo Cognetti, Il ragazzo selvatico

“Wanneer de Sirenenzang van vooruitgang, groei en consumptie ons niet meer kan verleiden, kunnen we misschien weer de zang van de aarde vernemen. Want morgen zal in ieder geval een nieuwe dageraad gloren, zal de wereld opnieuw worden geboren, zullen miljarden organismen verschijnen en andere verdwijnen, zullen bloemen zich openen voor zonlicht, vogels langs de hemel trekken en bomen doorgaan te wortelen. De stroom van het leven zal verder vlieten, tijdloos, duister en met onweerstaanbare kracht.”
― Ton Lemaire, Met open zinnen

“Het landschap van onze kindertijd laat sporen achter voor onze blik op het landschap gedurende de volgende jaren.”
― Herta Müller, Mein Vaterland war ein Apfelkern

“Ik heb van oudsher een voorliefde voor de zilte, aan verdwenen zee herinnerende geur die op nevelige dagen over een polderlandschap han hangen -- aarde, zo vlak als water, zo onpeilbaar en stil als een verzonken zee. Brak water in de kreken, zilt in de lucht, de zware geur van grond en vee, de zo vertrouwenwekkende, eenvoudige aarde, de troost die uitgaat van dat rurale, in zichzelf berustende leven. ... de polders, op dagen in mei of in september, met hun door de lucht buitelende kieviten boven de velden, de zerpe geur van populieren, de varkensstallen, de einders overal rondom. De betovering van de zintuigen sloeg toe.”
― Stefan Hertmans, Guerre et Térébenthine

“(...) de lange lange processies van populieren, de stammen en kruinen schuin met de wind meegevend als een optocht van blinden die blinden leiden, en de verlegen dorpen die tegen de kerktorens aan kropen als biggen die tepels van hun moeder zoeken.”
― Erwin Mortier, Godenslaap

“Bovenaan is de Orthobene volkomen verlaten. De lucht is er zo schoon, het landschap zo helder, dat het lijkt alsof het zich in het middelpunt van het licht bevindt. Het groen is glanzend, het bruin is stralend, het grijs van het graniet is zilverachtig. Antonio Ballero zou hier niet van houden, denk ik, dit kristal is niks voor hem, want zijn verf is onzichtbaar, als amandelmelk tussen het wit, als roet tussen het zwart, als steekvlammen tussen het rood. Bovendien is zijn penseelvoering veel te beminnelijk voor dit landschap van wrede, ondraaglijke schittering. In dat soort gedachten ben ik verzonken wanneer het geritsel op enkele passen van me ineens verandert in het knerpen van vertrapte takken. Ik draai me met een ruk om.”
― Marcello Fois, Misdaad op Sardinië: Intriges op een Italiaans eiland

“Achter elke bocht kreeg hij een ander landschap te zien; het was alsof hij door een mooi prentenboek bladerde.”
― Antoine - Toine - Camps