,

Topography Quotes

Quotes tagged as "topography" Showing 1-7 of 7
Norman Maclean
“But first of all he is a woodsman, and you aren't a woodsman unless you have such a feeling for topography that you can look at the earth and see what it would look like without any woods or covering on it. It's something like the gift all men wish for when they or young-- or old-- of being able to look through a woman's clothes and see her body, possibly even a little of her character.”
Norman Maclean, Young Men and Fire

W.G. Hoskins
“Poets make the best topographers.”
W.G. Hoskins, The Making of the English Landscape

Paul Theroux
“The topography of literature, the fact in fiction,is one of my pleasures -- I mean, where the living road enters the pages of a book, and you are able to stroll along both the real and imagined road.”
Paul Theroux, Ghost Train to the Eastern Star

Sneha Subramanian Kanta
“Being born in Mumbai, I inherited the syntax of its distinct vocabulary. The undulant range of people as vibrant as the thrum of the Arabian Sea, smells of mogra, gulab, and champa from Dadar market, and songs of fisherman as Marine Drive gleams with the first light of dawning.”
Sneha Subramanian Kanta

Sneha Subramanian Kanta
“Ghosts scale brute topography
until the end of a day. Call them cartographers.”
Sneha Subramanian Kanta, Ghost Tracks

Eduardo Blanco Amor
“O río aínda collía uns anacos da lúa vella, de lúa podre, de anaco de cabazo podre que se despenaba, de manteiga amarela, de luz pegañosa, polas restrebas escorrendo a se derreter por embaixo dos piñeiros de Santa Ladaíña a retrincos aínda máis vermellos, como cando vin o ferro vivo na fundición de Malingre ou o ferro na fragua do Catapiro no primeiro instante da auga, agora sen chiar, alumando de preguiza, sen renxer, manseliño polas restrebas; todo tépedo, calado, arrecendendo a río do verán, á espesidume do cheiro do verán, ás pozas mornas do verán, a cabazo podre, a lúa morta aformentada do verán, escorregando até os enchoupos do brión, cos retrincos de luz amarela, morredía, na auga encol dos cachóns múos do verán, e tantas arrás na espesidume do seu canto no cheiro da lama do verán, e a luz vermella nas pozas e limos apegadizos, e nos coiñais dunha soa cor an espesidume do ar do verán e as sombras medrando medrando, afundíndose, estendéndose sen se ver xa a outra beira do río, xa con présa como apagándose todo decontado, e puña medo.”
Eduardo Blanco Amor

Alfonso Daniel R. Castelao
“A paisaxe non ten o ledo verdor das terras cháns e abertas que Pedro alvistou dende o tren. O coche vai rolando, a tombos, por gándaras ermas e lombos areosos; baixa polas abas dun monte cuberto con herbas do demo, para caer en tremedales de xuncos; gabea por outeiros con alfarrobeiras e corre por chairas tiñosas. Xa decorreron moitas horas de andadura, a rolar por soedades, e no devalo do día, aparece un casal, alá no fondo, á veira dunha lagoa, espello morto de augas salitrosas.”
Alfonso Daniel R. Castelao, Os dous de sempre