انجمن شعر discussion

تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من ترا بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده است.
دلت را خارخار نا امیدی سخت آزرده است.
غم این نابسامانی همه توش و توانت را زتن برده است.

تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه طوفان بنیان‌کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است.
تو را با برگ‌برگ این چمن پیوند پنهان است.
تو را این ابر ظلمت گستر بی‌رحم بی باران
تو را این خشکسالی های پی در پی
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران
تو را تزویر غمخواران ز پا افکند
تو را هنگامه شوم شغالان
بانگ بی تعطیل زاغان
در ستوه آورد.
تو با پیشانی پاک نجیب خویش
که از آن سوی گندمزار
طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است
تو با آن گونه‌های سوخته از آفتاب دشت
تو با آن چهره افروخته از آتش غیرت
که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است
تو با چشمان غمباری
که روزی چشمه جوشان شادی بود
و اینک حسرت و افسوس بر آن سایه افکنده‌ست
خواهی رفت.
و اشک من ترا بدرورد خواهد گفت

من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقیست می‌مانم
من از اینجا چه می‌خواهم، نمی‌دانم
امید روشنائی گر چه در این تیره‌گی‌ها نیست
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می‌رانم
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی
گل بر می‌افشانم
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید
سرود فتح می‌خوانم
و می‌دانم
تو روزی باز خواهی گشت

«فریدون مشیری، ریشه در خاک»


فقط امیدوارم کسی قبل از من این شعر رو این جا قرار نداده بوده باشه. اگر هم دوست دارید فایل تصویری این شعر رو از اینترنت بگیرید، از این جا می تونید

http://mahdijafari.com/films/Rishe-da...

عالی بود ممنون

حدس می زدم خوش ات بیاد. می خواستم بگم مخصوص ِ تو گذاشتم! :دی

اشکم را درآورد و درآوردی!؟ روانش شاد!‏

در شعری بی اساس به دوستی ارجمند نوشتم: ‏

به لبخند آن چوپان تهی دست
می فروشم گلدن گیت را در بست

به این بیت بی بنیاد ایمان دارم و همان کردم!؟

درست نوشتی. بنیاد بر باد گذاشتی، و چه خوش گذاشتی (فونداسیون ِ شما به تأیید ِ مهندس ِ عمران رسید! :دی)؛

;)

این تایید شعف حاصل کرد مهندس

فالحمدُ لله ِ الذّی جعلَنا کلاماً مُشعِفاً

سپاسگزارم ولی
اعتقد ان نتکلم بالغه الفارسیه!؟لذلک نتکلم بالغتنا
:D

ممنون مهیار خان
یادی از خاطرم کردم
با این شعر
.
.

ولکن انا اعتقدُ هذه اللغة العربیّة
, so let's speak in our mother tongue! :D

قابلی یُخدی نازنین! :دی

چخ ممنون قارداش
;-)

در زیبای و لطافت این شعر هیچ شکی نیست اما وقتی با صدای خود شاعر می شنویم دیگر مستی وار عاشقش می شویم....بارها این را خوانده ام و شنیده ام و دیده ام...اما هر بار بیشتر عاشقش شده ام....روان پاک مشیری بزرگ شاد و قرین رحمت خداوند..

بسیار زیبا