داستان كوتاه discussion

بگو :شكفتن
تا شب را
شكيبا باشيم

نسيم گواه است
باد بر عمر شمع
با شتاب وزيده ست ..

خبر
روزنامه مجاله
تلویزون
نامه
ای میل
ریمل
سایه
رِژ گونه
.
.
.
.
و نازنینی که گم شد
وسط اطریش
نازنینی که حالا
که حالا حالا ها
حسرت نداشتنش
نبودش
ناز کردنش
دارد آتشم می زند

زير چادر سياه شب
يخ زده گونه زمستان
درد دل با تيرك چراغ
آخرين برفهاي آرام ..
.
.
زمستان 86

سليمان باش و دستور بده. به خشمت بگو : برو اونطرف وايسا. برو و بر سر تكبرم خالي شو. به قهرت بگو: شما بفرماييد و بين من و جناب دروغ قهر برقرار كنيد. به ديو درونت قاطعانه بگو: نـــــــــه ، من غلام ِ تو نيستم. تو غلام مني. مانند سليمان مُـلك وجودت را فرمانروايي كن

هر گاه با ديگران بودم خود را تنها مي ديدم. تنها با خودم، تنها نبودم اما، اما اکنون نمي دانم اين "خودم" کيست؟ کدام است؟

هر گاه تنها مي شوم گروهي خود را در من مي آويزند که منم و من با وحشت و پريشاني و بيگانگي در چهره هر يک خيره مي شوم و خود را نمي شناسم! نمي دانم کدامم؟

مي بيني که چه پريشاني ها در بکاربردن اين اين ضمير اول شخص دارم، متکلم! نمي دانم بگويم از اينها من کدامم يا از اينها من کدام است؟ پس آنکه ترديد مي کند و در ميان اين "من" ها سراسيمه مي گردد و مي جويد کيست؟ من همان نيستم؟ اگر آري پس آنکه اين من را نيز هم اکنون نشانم مي دهد کيست؟

اوه که خسته شدم! بايد رها کنم. رها ميکنم اما چگونه مي توانم تحمل کنم؟

تا کنون همه رنج تحمل ديگران را داشتم و اکنون تحمل خودم رنج آورتر شده است.

مي بيني که چگونه از تنهايي نيز محروم شدم؟!

سکوت را نمی شکنم
سکوت بخشی از وجودم شده
با سکوت حرف می زنم
با سکوت زندگی می کنم
با سکوت زندگی می دهم

دانستنم عین ندانستن است
داشتنم عین نداشتن است
باورم عین بی باوری است
یاورم عین بی یاوری است

خودم كوتاه
شعرهايم كوتاه
و كوتاهتر از همه
لحظه هاي با هم بودنمان

پنجره را باز مي كنم
شمعي روشن مي كنم
با دسته گلي كوهي
گلداني مي آرايم
و در حاشيه بالشم
زلال ترين شعرم را مي پراكنم
دير وقت است
مي دانم
روياها مهمانم خواهند شد ...

پروانه سوخت
شمع فرو مرد
شب گذشت
اي واي بر من
كه قصه دل
نا تمام ماند

اين نسيم كه به چشم نمي آيد
پرنده اي دور را مي برد
و دانه هاي بي وزن را
كه فردا حاشيه جنگل
از آن مي رويد

آه!
سير زندگي
چه شتابان به سوي فرودست!

براي بنده هايت دري به بخششت باز كرده اي و اسمش را گذاشته اي توبه.
براي اينكه بنده ها در را گم نكنند،كلمات راهنما گذاشته اي

گاه گم شدنم را فراموش می کنم
گاه از بین گمشدگان نام خودم را میابم

يك جهان دل بايدش
آنكس كه دلدارش تويي
تا بهر جعد دلاويزت
بياويزد دلي ...

تنگ شدن دل ما ناشی از دلتنگی دل ما نیست

شب
تو دلم را مي گيري؟
يا دلم
شب را تيره مي سازد؟

...
....!!!

آن صميمي دور پس كجاست؟

می خوام درد دل کنم دوست دارین بشنوین ؟
تازه یه سالی است که زندگیمون شده زندگی نه بستری که فقط زنده هستیم نه اینکه زندگی می کنیم
سه شنبه همین هفته یکی از کسایی که خیلی دوست داشتم خدا ازم گرفت . دوباره خدا گلچین کرد . درست شنیدین خدا عمو مهدی را ازم گرفت اونم نه اینجا توی یه کشور غریب . یه جای دور تو شاخ آفریقا
کاشکی می تونستم مرحمی باشم بر دردهای پدرم و عموی بزرگم اما هیچی نیستم جز یک شاهد گریان
دلم گرفته

فرزان جان از صميم قلب تسليت عرض مي كنم.
اميدوارم غم آخرتون باشه و هرچي كه خاك اون مرحوم هست عمر شما باشه.
ته زندگي هم هميني هست كه ديدي.
پس چه خوش كه نامي از انسان باقي بماند نيكو و گفتني و توشه اي انسان بر گيرد سنگين و بردني.
باز هم تسليت مي گم .
من را هم توي غمت شريك بدون.

گلهاي زيباتر
هميشه زودتر چيده ميشوند..
روحش قرين شادي

من هم تسليت مي گم
اميدوارم غم اخرتون باشه

ممنون مهدی جان و آرزو خانوم و الناز خانوم نوشته هاتون برام خیلی عزیزه...

مي شنيدم ديشب از باران
با تيرك خاموش برق مي گفت:
عشق قلبي ست درون دل بيدار زمان
به شبي دلتنگ در باران...
.
.
سلام پاييزكم خوش ميايي..

فرزان عزیز منم به نوبه خودم تسلیت میگم و امید وارم سایه ی غم و اندوه از زندگیت بدور باشه.

صبور باش

از همه ی دوستان تشکر می کنم و بازم میگک نوشته های شما برام خیلی عزیزه و تسلای خاطرم میشه

می شه تو این بخش شعری رو بنویسم که از من نیست اما انقدر فهمیدمش که متعلق به من شده؟؟؟
این نوشته هایی که اینجاست رو کسی هم می خونه؟؟؟

به سان خودت دوستت خواهم داشت
اما، آنگونه که نه از آینده انتظار باشد و
نه به گذشته افتخار
نه سنگ بر سینه نشان از مُهر
نه دل پر کینه ، اشاره به قهر
به سان خودم دوستم داشته باش
که نه حال فراموش شود
نه وصل بی آغوش
آن گاه، اگر بودم باش و اگر بودی هستم
ورنه به دل دوست بدار و به زبان خاموش

قطعا اين نوشته ها را دوستان مي خوانند.
اگر بخوانيد و واكنش ها را ببينيد مطمئن خواهيد شد كه حتما نوشته ها خوانده مي شود.
در ضمن شعر زيبايي بود.
ممنون.

شعر قشنگی بود

ممنون خوب من عضو جدید این بخش هستم و زیاد آشنا نیستم جو اینجا طوریه که آدم نمی تونه رهاش بکنه اگه بتونم کنار بذارمش و برم سراغ درسام تا بتونم دانشگاه قبول شم
اما هر چی بیشتر پیش میریم یه بخش جدیدی رو می بینیم که دوست داریم توش شرکت کنیم

هرترانه
آرامش عشقي ست
هرستاره
آرامش زمان
هر آه
آرامش فريادي
تو آرامش چيستي ؟

از پس ذهن لحظه ها که برآمدی
پذیرای احساسم نبودی اگر
یعنی تمام
یعنی تو می روی و من
برای ثبت خاطراتم، قدم هایت را شماره می شوم
در امتداد زمان
آن گاه،اگر خواستی برگرد
به پشت سرت نگاه کن
تا بدانی ، آنچه از من بر تو گذشت
عادت نبود ، عبادت بود

درس بخون این سایت این دوستان نمیشه گفت همیشه اما تا حدودی خواهند بود . دانشگاه قبول بشی دوستان هم در گروه خوشحال میشن

گره افتاده در کارم
به خودکرده گرفتارم
به جز در خود فرو رفتن،
چه راهی پیش رو دارم؟

خاكِ سحرآميزي‌ست!
انسان مي‌كارند
قابِ عكس
مي‌رويد"

ممنون از همه مرسی از توجهتون

به شب گریه های کودکانه ام که بزرگ شده ام
آنقدر که دلم یک آب نبات می خواهد
با طعم لب هایت
و بادکنکی پر از نفس هایت

حمید عزیز، راستش من هیج وقت از گوش دادنش سیر نمی شم.
شعرهای اردلان سرافراز زمزمه شب و روزم شده.
برای اونایی که نشنیدن:
http://www.umahal.com/song/11661.htm

شرط دل دادن دل گرفتن است .. وگرنه یکی بی دل می ماند و یکی دو دل

بر گردن عشق ساده ام
که انگشترش نخی ست
گلوبند زمردین شعر مرا
باور نمی کند کسی
لعنت به شعر و من

از چه دلتنگ شدی ؟دلخوشی ها کم نیست...

به هنگام وداع
بگذار كه با آب دوست باشم
هم چون ماه

کاش میدانستی..تمام وجودم شده

درد


درد


درد

دلم از تمام این درد ها زده

یا بگیرشان...یا مرا بگیر!

ضربان قلب من با تو8888
دور از تو ////
بدون تو __________________

آقا فرزان تسلیت منم بپذیرید

باور نمي كني از صبح تا حالا دارم يه بند جون مي كنم.
خيلي هم خسته ام،
وقت خيلي كم است و چيزهاي زيادي است كه بايد به آنها برسم.
خيلي هم خسته ام.
از صبح اينجا دراز كشيدم كه علفها رو سرجاشون نگه دارم
سيبها را چشيدم ببينم شيرين هستن يا نه؟
انگشتهاي پاهاي هزاپاها را شمردم.
به گنجشكها تذكر دادم كه خيلي جيك جيك نكنند.
پروانه ها را از روي گوجه فرنگيها پراندم.
مواظبم يه بار خداي نكرده، سيلي، طوفاني نياد.
مديريت كارهاي مورچه ها را هم به عهده داشتم.
به هرس گياهان هرزه فكر مي كردم.
مواظبم خورشيد بي موقع غروب نكنه.
ماهيها رو صدا كردم توي جويهايي كه من درست كردم شنا كنن.
همه اينها به كنار، دوازده هزار و چهل يكبار نفس كشيدم.
و خيلي خسته شدم


شل سیلور استاین

تو زندگيت هرگز اخم نكن
چون ممكنه يه نفر
به لبخند تو زنده باشه ....

امروز صبح خيابانها را ديديد
دلم خواست
كودكي بودم هفت ساله
كه به شوق مدرسه جستان و خيزان راه مي رفت

ممنون الهام خانوم میشه شما رو ال صدا بزنم دوستی دارم که اونو ال صدا می زنم