مـصـطـفـا مـلـكـيـان discussion

هر كسى مى‏تواند از خود بپرسد كه معناى زندگى من چيست . به نظر من درباره معناى زندگى يك انسان خاص نيز بايد ببينيم آيا مراد «هدف‏» است‏يا «فايده‏» . در صورت اول، بايد ببينيم چه كسى اين زندگى من را پديد آورده است . آن وقت از او بپرسيم كه تو از اين زندگى كه به من داده‏اى، چه هدفى داشته‏اى؟ به همين ترتيب، اگر سؤال از معناى زندگى من، نه به «هدف زندگى من‏» ، بلكه به فايده زندگى من مربوط باشد، بايد ببينيم اين زندگى من، جزئى از چه كل بزرگ‏ترى است و ببينيم اين زندگى من، در آن جزء بزرگ‏تر و در
آن
context
بزرگ‏تر چه نقشى ايفا مى‏كند


در اين‏جا مى‏توانيم معناى ديگرى را مد نظر قرار دهيم و آن اين‏كه ما اساسا كارى به سازنده زندگى خود و اين‏كه اين زندگى ما جزئى از يك كل بزرگ‏تر هست‏يا نه، نداريم، بلكه راجع به معناى زندگى خود مى‏پرسيم; اما مرادمان اين است كه بدانيم در زندگى خود به دنبال چه چيزى هستم . اين، يك هدف خود بنياد است . هدف خود بنياد من به عنوان زيست‏كننده; نه هدف خودبنياد كسى كه اين زيست را در اختيار من نهاده و به من عطا كرده است


اين سؤال شايد از همه سؤالات قبلى، اگزيستانسيال‏تر يا وجودى‏تر باشد و به مبانى و مبادى ما بعدالطبيعى يا فلسفى كم‏ترى هم تكيه مى‏زند; زيرا خيلى كارى به اين ندارد كه آيا زندگى، سازنده‏اى داشته يا نه، براى چه هدفى ساخته شده و آيا اساسا هدفى داشته است‏يا نه; كارى هم به اين ندارد كه زندگى جزئى از يك كل بزرگ‏تر هست‏يا نه و آن در آن كل بزرگ‏تر چه نقشى ايفا مى‏كند .



گفتگو را به صورت كامل اينجا ببينيد

http://manaviat.blogfa.com/post-45.aspx

آن چه استاد مي فرمايد درست است اما براي من سوالي پيش آمده بود اولين بار كه آنرا خواندم و آن اينكه با اين همه ايا مي توان از زير اين سوال در رفت كه چه كسي اين زندگي را ساخته يا نه؟
به معناي ديگر من حرف استاد را كاركردگرايانه مي پذيرم اما نه هستي شناسانه. يعني اگر به دنبال كاركرد باشيم آن حرف درست است اما كاركردگراي هميشه يك سري سوالات به گمان من بنيادي را با بي اعتنايي كنار مي گذارد.