cinnamon.squirrel

“Całe rozdziały i poszczególne akapity ułożyły się same, zajmując właściwe miejsca wzdłuż osi spójnej opowieści. Jak pachnące pąki na gałązce różanego krzewu, którym nikt nie musi tłumaczyć, gdzie dokładnie powinny rozkwitnąć.”
― Marta Ryczko, Sztuka przegrywania

“Dziwne jest to, że aby zyskać święty spokój, najpierw trzeba wyjść na ulicę i krzyczeć. Dziwne jest to, że wciąż i wciąż musimy tłumaczyć oczywistości: że jesteśmy ludźmi, nie ideologią, że w światotworzeniu można sięgać po wątki queerowe i nie jest to od razu światopoglądowym manifestem, że różnorodność jest fajna, a ujrzenie odbicia siebie gdzieś poza lustrem może odmienić życie albo nawet je uratować.”
― Magdalena Stonawska, Tęczowe i fantastyczne: antologia queerowej fantastyki

“I hated her. I wanted to be her. I hated myself.”
― Alice Oseman, Loveless

“Nie ma postulatu, by każdy tekst odhaczył określoną liczbę okienek z listy „reprezentacja mniejszości”, z czego uwielbiają szydzić ci, którzy empatii nie widzieli nawet w słowniku, bo raz natknęli się na termin „polityczna poprawność” i nie szukali już jakichkolwiek innych. Reprezentacja nie jest obowiązkowa, ale jest potrzebna i pożyteczna. Marzy nam się literatura, która nie wyklucza z powodu arbitralnych cech. Albo inaczej: literatura, która jest pisana z empatią i namysłem, sięgająca po to, co jeszcze nieograne i pomijane, pokazująca coś, co widujemy rzadko, a czego potrzebę odczuwamy głęboko. Bo jeśli nawet gatunek, w którym może istnieć wszystko, udaje, że nie istnieją osoby LGBTQ+, to czy gdziekolwiek jest dla nas miejsce?”
― Magdalena Stonawska, Tęczowe i fantastyczne: antologia queerowej fantastyki