Yuugen

“bana öyle geliyor ki, hakikaten yapabileceğimiz bir tek iş vardır, o da ölmek. bak, bunu yapabiliriz ve ancak bu takdirde irademizi tam bir şey yapmakta kullanmış oluruz. ben ne diye bu işi yapmıyorum diyeceksin! demin söyledim ya, müthiş bir gevşeklik içindeyim. üşeniyorum. atalet kanunu icabı sürüklenip gidiyorum.”
― Sabahattin Ali, İçimizdeki Şeytan

“Bir yanlışlık yaptıysam, bunu hayatımla ödüyorum. Yeter artık! Sen de beni bırakıp gittin; ama sana çıkışmak istemiyorum! Seni bağışlıyorum. Sen de beni bağışla!"

"Bu gözlere baktıkça, bu erimiş ellere dokundukça, bağışlamak zor," dedi Heathcliff. "Öp beni yine, gözlerini de gösterme! Bana yaptıklarını bağışlıyorum. Ben kendi katilimi seviyorum; ama seninkini, onu nasıl sevebilirim!”
― Emily Brontë, Wuthering Heights

“Heathcliff ayağını yere vurdu, tutamadığı bir heyecan nöbeti içinde inleyerek, korkunç bir öfkeyle, "Azap içinde uyanır umarım!" diye haykırdı. "Ölünceye kadar hep yalan söyledi! Nerede o? Orada değil, Cennet'te değil, yok olmuş da değil; nerede? Ah! 'Senin çektiklerinden bana ne!' demiştin. Benim de bir tek duam var, dilim kuruyuncaya kadar durmadan bunu söyleyeceğim: Catherine Earnshaw, ben yaşadıkça rahat yüzü görme! Beni sen öldürdün,' dedin, öyleyse peşimi bırakma! Öldürülenler, öldürenlerin peşini bırakmazlar. Yeryüzünde dolaşan hayaletler olduğunu sanıyorum, biliyorum bunu. Yanımdan hiç ayrılma! Hangi biçime girersen gir, beni çıldırt! Yalnız, içinde seni bulamadığım bu uçurumun dibinde beni bırakma! Of Tanrım! Anlatılamaz bu! Canım olmadan nasıl yaşarım! Ruhum olmadan nasıl yaşarım!”
― Emily Brontë, Wuthering Heights

“Dingin gökyüzünün altında, bu mezarların yanında biraz oyalandım. Fundalıklar ve sümbüller arasında uçuşan pervaneleri izledim, otları hışırdatan hafif rüzgârı dinledim ve insan, bu dingin toprağın altında uyuyanların nasıl olur da huzursuz bir uyku içinde olduklarını düşünebilir, diye şaştım.”
― Emily Brontë, Wulthering Heights