გიორგი გუშარაშვილი

“ცხადი გახდა, რომ სტურუა დაქირავებული რეჟისორი შეიქნა. დაქირავებულთან კი მე არაფერი მესაქმებოდა. ... როცა ნიჭიერი თუ უნიჭო რეჟისორი თავის თავისუფლებას ცკ-ს დაქირავებაზე გაცვლის, იგი უკვე მკვდარია. მისგან ცოცხალი აღარაფერი გამოვა. ახლა სტურუა მხოლოდ იმ შეკვეთაზე უნდა ფიქრობდეს, რომელიც შევარდნაძისაგან მიიღო. ამგვარი წარმოდგენის დადგმა მას გაუჭიდება იმიტომაც, რომ იგი ცინიკოსია ბუნებით და პანეგირისტული წარმოდგენა ძნელად გამოუვა. ეს ობიექტურად. სუბიექტურად კი მას შევარდნაძე სთხოვს – დადგას წარმოდგენა, რომლის გმირი თავად შევარდნაძე იქნება. შევარდნაძეს ისევე უნდა უმღეროდნენ, როგორც სტალინს და ბერიას უმღეროდნენ, მაგრამ ამას აშკარად ვერ ბედავს, რამეთუ ჯერჯერობით მოსკოვის ცკ არ ითხოვს ამას. ამიტომ ალეგორიულად უნდა ილაპარაკონ ამაზე. ისე, როგორც რ.ჩხეიძე აკეთებს თავის ფილმში. მაგრამ რ.ჩხეიძე იძულებულია ეს გააკეთოს, რადგან ეშინია, მისი შვილი თამრიკო არ დაიჭირონ, როგორც დისიდენტი. სტურუას რისი ეშინია, შინ კატაც კი კომუნისტი (ბოლშევიკი) ჰყავს! მაშასადამე, ლაქიობა მისი ბუნებაა.”
― აკაკი ბაქრაძე

“French sought reforms before liberties... They hate, not certain specific privileges, but all distinctions of classes; they would insist upon equality of rights in the midst of slavery. They respect neither contracts nor private rights; indeed, they hardly recognize individual rights at all in their absorbing devotion to the public good... They conceived all the social and administrative reforms effected by the Revolution before the idea of free institutions had once flashed upon their mind… Most of them were strongly opposed to deliberative assemblies, to local and subordinate authorities, and to the various checks which have been established from time to time in free countries to counterbalance the supreme government... French nation is prepared to tolerate in a government, that favors and flatters its desire for equality, practices and principles that are, in fact, the tools of despotism.”
― Alexis de Tocqueville, The Old Regime and the French Revolution

“So perverse is mankind that every nationality prefers to be misgoverned by its own people than to be well ruled by another”
― Charles James Napier

“Enlightenment is the emancipation of man from a state of self-imposed tutelage... of incapacity to use his own intelligence without external guidance. Such a state of tutelage I call 'self-imposed' if it is due, not to lack of intelligence, but to lack of courage or determination to use one's own intelligence without the help of a leader. Sapere aude! Dare to use your own intelligence! This is the battle-cry of the Enlightenment.”
― Immanuel Kant