Fien De Block

“We zijn allemaal bang voor onze machteloosheid over de dingen die we voelen maar waarom zou onze emoties de ruimte geven minderwaardig moeten zijn aan ze afknijpen? Waarom zouden we de emotie moeten zien als gekleurd, onzuiver, besmet, en de ratio als de enige klare waarheid, als omgekeerd even waar kan zijn: wat je voelt is echt en hoe je er via rationaliseren aan probeert te ontsnappen is gekleurd door angst, onzuiver door hoge nood aan controle? Als jij buiten zinnen bent van angst en woede en frustratie en machteloosheid en volslagen wanhoop over het lot dat jou nu is toegevallen, dan vind ik dat veel waarder, m'mà, dan dat de een of andere buitenstaander, die zich niet werkelijk kan voorstellen hoe het nu voelt in jouw hoofd, je situatie relativeert met zo'n geringschattend 'ze is e m o t i o n e e l, ze is even verleerd hoe ze zichzelf moet beheersen'. Wie het luidop lijden van de ander niet ernstig neemt, wie de ololyga probeert te smoren, veroordeelt de ander tot de diepste eenzaamheid: die binnen in het ondraaglijke zelf.”
― Caro Van Thuyne, Bloedzang

“Mensen uit één stuk logen zichzelf voor. In werkelijkheid, dacht Minnie, zijn er alleen maar losse stukjes, die steeds weer afsterven en nooit meer terugkomen. Talloze keren verdwijn je uit je eigen leven, zonder zelfs maar afscheid van jezelf te nemen. Ze wist niet of ze dit moest zien als een triest gegeven of als een geruststelling, maar vermoedde dat het eigenlijk met geen van beide iets te maken had.”
― Niña Weijers, De consequenties

“Misschien had hij gelijk. Of kon niemand gelijk hebben, omdat dit allemaal alleen in theorie was en theorieën tijdverdrijf waren voor strategen en intellectuelen. Voor elke theorie tien werkelijkheden. Dit had vast iemand eens zo gezegd, dat kon haast niet anders, vroeg of laat werd alles een uitspraak.”
― Niña Weijers, De consequenties

“After all, nothing can be as astounding as life. Except for writing. Yes, of course, except for writing, the sole consolation.”
― Orhan Pamuk, The Black Book