Mariam Shiukashvili

“She loved the sea. She liked the sharp salty smell of the air, and the vastness of the horizons bounded only by a vault of azure sky above. It made her feel small, but free as well.”
― George R.R. Martin, A Storm of Swords

“There is something noble as well as terrible about suicide. The downfall of many men is not dangerous, for they fall like children, too near the ground to do themselves harm. But when a great man breaks, he has soared up to the heavens, espied some inaccessible paradise, and then fallen from a great height. The forces that make him seek peace from the barrel of a gun cannot be placated. How many young talents confined to an attic room wither and perish for lack of a friend, a consoling wife, alone in the midst of a million fellow humans, while throngs of people weary of gold are bored with their possessions.”
― Honoré de Balzac, The Wild Ass's Skin

“დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის, ამიტომ შენ გგონია ღმერთი არ არის? შენ ღმერთი ვინ გგონია? წვერებიანი ბაბუა? ღრუბლებზე ზის და პირს რომ იბანს, წვიმა მოდის? ღმერთი ისე ნათელია, ისე ახლობელი, ისე ახლო და ისე უბრალო, რომ როდესაც ხედავ, არ იცი რომ ღმერთია, ამაშია ღმერთის უბედურება, ამიტომ არ წამთ ღმერთი. ღმერთი რომ სხვაგან იყოს, შორს ჩვენგან, ცალკე და მაღლა, ღმერთი რომ ჩვენში არ იყოს, მაშინ ყველა იწამებდა. ამაშია საქმე! ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, ღმერთის სახე რომ არ აქვს, რომ არ გავს ღმერთს, რომ არ გეუბნება, ღმერთი ვარო, პურს რომ გიყოფს, სადილს რომ გიკეთებს, ტანზე რომ გაცმევს, თავზე რომ გახურავს, გიღიმის და გეფერება, გკოცნის და ტირის შენი გულისთვის, კვდება შენი გულისთვის, ცივა, წყურია, შია შენთან ერთად, სულს აძლევს ეშმაკს შენი გულისთვის, მაშინ უნდა იწამო აბა, ღმერთმა თუ თავისი სახე გაჩვენა, კედელთან მიგაყენა, ყური აგიწია და თვითონ თუ გითხრა ღმერთი ვარ და მიწამეო, მაშინ რაღად უნდა ღმერთს შენი რწმენა? ასეთ ღმერთს შენ კი არა, ყველა იწამებს. ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, შენ რომ გგავს, მე რომ მგავს, დედაშენს რომ ჰგავს, გასაგებია?”
― Nodar Dumbadze, The Sunny Night

“He looked like some plant bleached by darkness.”
― Honoré de Balzac, The Wild Ass's Skin