Kevser Arslan

“Bizler gerçeklik hakkında asla doğru bilgi edinemedik. Gerçekliğin bir bölümünü biliyoruz, bir başka bölümünü çarpıtarak yorumluyoruz; birileri bunu biliyor ama bizim neyi ne kadar bildiğimizi bilmiyor. Ve yaşamımız böylece yarı gerçekler ve yarı anlaşmazlıklar arasında kayıp gidiyor; olup bitenler açıklık kazandığındaysa, bize verdiği acıları ya da mutlulukları kimi zaman çoktan arkamızda bırakmış oluyoruz. Çünkü o sırada kafamızda başka yalanlar, başka gerçekler oluyor: Kim olduğumuzu anlamak için, kendimize dört elle sarılmalı, dikkatle ilerlemeliyiz. Her şeyi yola sokmanın tek çaresi, hiçbir şey bilmeyen biriyle birlikte her şeyi alfabesinden başlayarak yeniden öğrenmek.”
― Stratis Tsirkas, Η λέσχη

“Bir insan, yaşamını tüm ruhuyla soylu, dürüst bir düşünceye adayıp yalnızca onun için soluk alabilir ama kendini yine de tatlı umutlarla aldatabilir. İçinin derinlerinde bir yerde bir başkası durmadan düşler kurar, tasarılar yapar, kendi ikizinden, ideolog olan ikizinden neredeyse gizli olarak mutluluk ve mutsuzluk düşleri yaşar.”
― Stratis Tsirkas, Η λέσχη

“Yine bir gün Aliye: 'Bu dünya piçlerle dolu' diyordu. 'Örneğin ben piçin âlâsıyım. Benim babam pis, adi, sarhoş herifin biri. Annem de eh, sıradan bir kadın. Birbirini düşünmeden, arzu etmeden, rastgele birleşmiş iki insan. Nikah ne demek? Ne idüğü belirsiz bir herif, yani imam; üç beş kişiden amin amin ve peydahlanan ben. Ama düşünün, birbirini arayıp bulan, isteyen iki ruh, iki vücut birleşirse... O zaman kağıtlar imzalar bir yana, doğan çocuk piç değildir. Kesinlikle! Sahici insan odur işte...”
― Nezihe Meriç, Toplu Öyküleri I

“Yolumu yitirmişliğim bir tür sinir bozukluğu, yalnızlığın sonucu olabilir. Atina'da olsaydım, hatta bir yerde saklansaydım ya da direnişçilerle birlikte dağda bulunsaydım, aynı şekilde mi davranacaktım? Ya da bu tuhaf ev havası mı buna neden oluyor? Dünyayı yerle bir eden fırtınada kazaya uğrayan ve felaketin, birbirine yaklaştıracağı yerde uzaklaştırdığı insanlar. Herkes kendini kemiren hastalıktan daha beterini ötekinden kapmaktan korkuyor sanırsınız. Tek bir koridor, koridorun iki yanına sıralanmış odalar, tek kanatlı kapılar; açıldığında karşı komşu içeriyi olduğu gibi görebilir. Şimdi, havalar ısındığından kapılar çoğu kez açılıyor. Bununla birlikte hepsi kendi yalnızlığına sarılmış olarak yaşıyor.”
― Stratis Tsirkas, Η λέσχη