Ayse Dincer

“The art of losing isn't hard to master;
so many things seem filled with the intent
to be lost that their loss is no disaster.

Lose something every day. Accept the fluster
of lost door keys, the hour badly spent.
The art of losing isn't hard to master.

Then practice losing farther, losing faster:
places, and names, and where it was you meant
to travel. None of these will bring disaster.

I lost my mother's watch. And look! my last, or
next-to-last, of three loved houses went.
The art of losing isn't hard to master.

I lost two cities, lovely ones. And, vaster,
some realms I owned, two rivers, a continent.
I miss them, but it wasn't a disaster.

---Even losing you (the joking voice, a gesture
I love) I shan't have lied. It's evident
the art of losing's not too hard to master
though it may look like (Write it!) like disaster.”
― Elizabeth Bishop, One Art

“Ama, geçen defaki gibi, bir türlü zihnimi bir odakta yoğunlaştıramıyordum. Birçok düşünce geçiyordu aklımdan, zihnimi toplamama engel oluyordu. Onları kovmayı denemek için yüzme havuzunu düşünmeye başladım. Her zaman yüzmeye gittiğim, yirmi beş metrelik kapalı yüzme havuzunu. Kulaç atarak gidip geldiğimi hayal ettim. Kulaçlarımda topladım zihnimi, hızlı gitmeye çalışmayarak, gürültü yapmamaya, su sıçratmamaya dikkat ederek. Dirseklerimi ağır ağır sudan çıkarıyor, elimi parmak uçlarımdan başlayarak usulca yeniden suya daldırıyordum. Suyu hava gibi içime çekiyor, ağzıma dolduruyor, sonra yavaş yavaş geri püskürtüyordum. Bir süre sonra, bedenimin hafif bir rüzgâra kendini kaptırmış gibi, doğallıkla süzüldüğünü hissediyordum. Kulak zarlarımda sadece düzenli soluklarımın sesi vardı. Kendini rüzgâra bırakmış bir kuş gibi havada uçuyor, aşağıdaki manzarayı sakin sakin seyrediyordum. Uzaklardaki şehirleri, ırmakların kıvrımlarının minicik karaltılarını görüyordum. Esrimeye yakın bir dinginlik duygusu beni kuşatıyordu. Yüzmek... Yüzmek, hayatta başıma gelen en görkemli şeylerden biridir. Gerçi sorunlarımın hiçbirini çözmemiştir, ama bana hiçbir zaman zarar da vermemiştir ve bana sağladığı mutluluğu hiçbir şey, hiçbir zaman bozmamıştır. Yüzmek...”
― Anonymous