Devrim C

“sen bende neleri öpüyorsun bir bilsen
herkesin perde perde çekildiği bir akşam
siyah bir su gibi yollara akan yalnızlığı öpüyorsun.
ağzında eriklerin aceleci tadı
elleri bulut, gözleri ot bürümüş ekin tarlası
bir çocugun düşlerine inen tokadı öpüyorsun.
yağmur her zaman gökkuşagını getirmiyor
aralık kapılarda bekleyişin çırpıntısı
bir kadın eksildikçe ömrüme eklenen
uzun gecelerini, solgun gövdesini öpüyorsun.
uzak dağ köylerine vuran ay ışığı
kerpiçlerden saraylar kuruyor yoksulluğa
ne suların ibrişimi, ne gökyüzü ne rüzgar
sen bende gittikçe kararan bir halkı öpüyorsun.”
― Şükrü Erbaş