Xapînokan

“Sahi be sen hiç Kürt oldun mu?
Geçti mi çocukluğun mermilerin ışığında
Yayıldı mı köyüne kan kokuları
Babanı dövdüler mi köy meydanında
Annenin havar çığlıkları altında

İsmini soranlara ez tirkî nizanim dedin mi hiç
Bir gece yarısı evin basıldı mı senin
Annen müzik kasetlerini toprağa gömdü mü
Abinin hiç gidip bir daha gelmediği oldu mu
Bir sabah ezanında köy meydanına toplatıldın mı
Size akşama kadar müsade siktirin gidin diyen oldu mu?

Yakıldı mı köyün en sevdiğin kuzuda kaldımı yangınlarda
Sende terkettin mi toprağını taşını suyunu kuzularını
Seninde baban megrî giro mi megrî em ê vegerin rojkê dedimi
Kan döktü mü gözlerin sonra şehirlerde kıro diyen oldu mu
Annenle sokak sokak ev ararken kürde vermiyoruz kiraya diyen oldu mu

sende yaşadın mı yoksulluğu iliklerine kadar
cam sildin mi sakız sattın mı ayakkabı boyadın mı
Sahibe sende aşık oldun mu çocukken bir Türk kızına
Konuşmak istediginde dilinle alay edildi mi

Okulda andımızı okurken senide sardı mı çılgın duygular
Ama ben Kürdüm diye bağırmak istedin mi
Seni çeviren polisler alın bunu kaşları yapışık
Kürt olduğu her halinden belli dediler mi
dövüldün mü ölürcesine karakollarda
Üniversitede omzuna puşu taktın diye 11 Yıl 5 Ay ceza aldın mı?
Ah ah soracak çok şey varda son olsun
Be”
― anonymous