Armağan

“O cümle var ya, o cümle “Bir gelişme olursa biz size haber veririz,” cümlesi, kelime kelime, hatta komiserin sesiyle hece hece beynime kazındı. Yıllar geçti, unutmadım. Sonraları, adli tıptan duyduğum daha feci cümleler de oldu ama bunun kadar hiçbir laftan nefret etmedim ben. Bu sözler, biz çırpınırken kardeşimi bulmak için elinden gelenden fazlasını nasılsa yapmayacak polislerin, Diyarbakırlı çocukların mayınlanmış arazide havaya uçmalarının ardından cinayeti saklamaya çalışan valinin, İkitelli civarını su basıp insanlar boğulduğunda dere yatağına ruhsat rezaletini örtmeye kararlı belediye başkanının, “Hayata Dönüş” operasyonu adı altında insanları yakıp katledenlerin, ne bileyim, herhangi bir kriz anında, mazideki ve bugünkü kıyımlarda, diri diri yakılmalarda, suikastlarda beni ve sizleri, hepimizi boş lafla oyalamaya çalışan çok büyük devletin çok büyüklerinin ağzından gayriihtiyari dökülür; daime ve kaçınılmaz olarak. Bu yüzden ben bu sözü duyar duymaz ümidi hepten yitiririm. O gece de böyle oldu. Esasen size de olmaz mı? “Elektriğe zam yok,” dendiğinde ne zaman inandınız, inandınız mı sahiden? “Çaylar radyasyonsuz,” dendiğinde ne yaptınız, içtiniz mi? Peki ya “Bize intikal eden bir bilgi yok,” dedikleri ne zaman ne düşünüyorsunuz?”
― Sabâ Altınsay, Faili Malum