Rocío Prieto

“A filosofía era esencialmente inversión do pensamento. Deste xeito resultaba por exemplo, que quen ama a realidade non é realista, porque o amor á realidade consiste precisamente en pensar que non hai realidade, polo que quen ama a realidade é por definición, o idealista; e quen ama o pasado non é tradicionalista, porque amar o pasado consiste precisamente en querer que o pasado estea xa pasado; logo quen ama o pasado, por definición, é o futurista. Así o verdadeiro sabio non é o que sabe, senón precisamente o que non sabe, nin sequera o que sabe que non sabe, senón o que sabe non saber. O único digno de saberse é o que non importa: a filosofía é importante porque non serve para nada, se servira para algo, non tiña importancia. O contrario do que se pensa é sempre o certo, e todo iso que semella contradictorio se nisto non houbese contradicción. Todo o que non sexa isto, é pensamento vulgar.”
― Vicente Risco, O porco de pé

“¿No ha llegado a notar el discreto lector que en las letras contemporáneas de los países que mejores y más espirituales las tienen brillan por algún tiempo jóvenes de gran talento, de alma exquisita, promesas de genio, que poco a poco se cansan, se detienen, se oscurecen, vacilan, dejan de luchar por el primer puesto y consienten que otros vengan a ocupar la atención y a gozar iguales ilusiones, y a su vez experimentar el mismo desencanto?”
― Clarín, Cuentos