Status Updates From The Mind and the Market: Ca...

رسیدم با فصل ادموند برک. از اون متفکرهایی که واقعا دوست دارم بیشتر باهاش آشنا بشم.
معمولا هم سوءتعبیر نسبت بهش زیاده و با دقتی عالی‌ای که این کتاب داره، احتمالا مواجه خوبی با برک خواهم داشت.

خب خب فک کنم باید راه بردگی ِ «هایک» رو بخونم علیرغم اینکه بسیارررر با مارکوزه حال میکنم ولی برای تعدیل تجربیات و روحیات شخصیم باید برم سراغ هایک!

تعریف هایک از آزادی رو دوس داشتم:
«حالتی که در آن هرکس می تواند از دانش خود برای اهداف و غایات خود استفاده کند»

حالم به شدت چاووشیه :// نمیتونم روو این کتاب تمرکز کنم :/

به گفته او(مارکوزه)جامعه سرمایه داری معاصر، دقیقاً سرکوبگر است، تا آن حد که برآوردن نیازهایی را تشویق می کند که مستلزم سگ دو زدن دائم برای جا نماندن از همتایان خود و.... خلاصی از به کارگیری مغز است.
مارکوزه بارها و بارها با نفرتی کاملاً آشکار درباره طبیعت کرخت کننده ذهنی فرهنگ توده ای تحت نظام سرمایه داری سخن گفت، و آن را به عنوان فرایندی از« بلاهت پروری» و «کودن سازی» وصف نمود.

مارکوزه با تکرار سخنان هگل به خوانندگانش یادآور شد که انتخاب آزاد از بین طیف گسترده ای از کالاها و خدمات مبین آزادی نیست، اگر اینها به قیمت ترس و مشقت به دست آیند یعنی اگر بیگانگی را تداوم بخشند.»

نظرشخصی:
حرفای مارکوزه خیلی جذابن ولی اینکه منتظر انقلابه رو واقعا موافق نیستم‌ شاید بهتر باشه نظام سرمایه داری و خطراتش رو بشناسیم و مراقب و هوشیار باشیم! هوم؟

مانند هگل و آرنولد پیش از او، زیمل به خوانندگانش یادآور می شود آزادی ای که دولت مبتنی بر سرمایه داری لیبرال پدید آورده، به رغم داشتن سود احتمالی بسیار، یک خیر در خود و برای خود نیست.

این واقعیت که فلان روش کارآمدترین وسیله برای رفتن از «الف» به «ب» بود به این معنا نبود که «ب» ارزش رفتن را دارد و واقعیت آن است که وبر گاه اشاره داشت که سرمایه داری هیچ معنا و مفهوم بزرگتری ندارد و اینکه آدم هایی را به وجود می آورد که چنان گرفتار تعقیب وسایل اند که از هرگونه غایت جوهری غافل میمانند.

آرنولد نه آزادی سیاسی را کوچک میشمرد و نه مکنت مادی را. او خود قدردان نهادهای سیاسی انگلستان بود و در هیچ یک از نوشته های خود بازار را به خودی خود مورد حمله قرار نداد. آنچه او بدان معترض بود تصوراتی بود مبنی بر اینکه در ارزش یابی اخلاقی آزادی حرف آخر را می زند، و اینکه اصول تجارت آزاد، سخت کوشی و منفعت طلبی شخصی که همگی نیروهای محرک بازار بودند،باید در همه حوزه های دیگر زندگی به کار بسته شوند.

این فصل راجع به متیو آرنولده. و تا اینجا نظراتش جالبه برام. ولی کتاباش فک کنم ترجمه نشده یا من نتونستم پیدا کنم ://
تا اینجای فصل متیو آرنولد منتقد سرمایه داری از جنبه ضعف فرهنگی ِ منتج از اونه و میخواد با تقویت فرهنگ جلوی این اثر مخرب رو بگیره! هرچند نمیخواد سرمایه داری رو از بیخ نابود کنه برعکس مارکس

هنگامی که فرد هیچ نقشه زیستی که شامل درکی از سطح مناسب مصرف هم میشود نداشته باشد به بازیچه ای در دست خواستها و اراده های کسان دیگری غیر از خودش تبدیل میشود و با موج بوالهوسانه مد و خواسته هایی که دیگران ایجادشان کرده اند این سو و آن سو کشیده میشود. نتیجه میتواند لغزیدن به حضیض جستجوی بی وقفه و سراسیمه برای هر چه بیشتر و بیشتر باشد بدون آنکه در هیچ یک از مراحل دستیابی ارضایی صورت گیرد.

ولی من فکر میکنم سیاست مرکانتیلیستی فقط شیوه اقتصادی دولت نیست! خیلی از مردم ما که منتقد شیوه اقتصادی دولتمون هستن در نظرات و زندگی اقتصادیشون تماما مرکانتیلیستی عمل میکنن!

حقیقتا مخم سوت کشیددد از کارای ولتر !!
دوستان کسی پی دی اف ترجمه انگلیسی یا فارسی این دو کتاب ولتر رو داره برام بفرسته؟
la bible enfin expliquée
Le Mondain

میگه کلیسا یهودی ها رو به سمت ربا سوق داده،ایده جالبیه ولی ممکنه تصور نویسنده باشه👀