Status Updates From Империя знаков

همچون چرخشی لطیف، هایکو به گرد خود می‌چرخد، رد پای نشانه که به ظاهر کشیده شده است، به همان سرعت محو می‌شود: هیچ‌چیز به دست نیامده، سنگ یک واژه پرتاب شده است، بی آنکه هیچ بازتابی داشته باشد: نه موجی، نه جریانی از معنا.

هایکو به همه‌چیز شباهت دارد و به هیچ‌چیز شبیه نیست: از آنجا که قرائت‌پذیر است، آن را ساده، نزدیک، آشنا، لذت‌بخش، ظریف، شاعرانه و در یک‌ کلام قابل انطباق با بازی کاملی از نصیحت‌های دلگرم‌کننده می‌پنداریم، با این‌ حال، هایکو، با بی‌معنای‌اش، در برابر ما مقاومت می‌کند و سرانجام تمام صفاتی را که چند لحظه پیش برایش قائل بودیم از دست می‌دهد و درون نوعی تعلیق معنایی فرو می‌رود که برای ما غریب‌ترین چیز است.

بارت جان، ای عزیزم، چه می‌بلغوری؟

شیطونه می‌گه بیام از روندی که برنامه ریختم فاصله بگیریم و سیر ژاپن خوانی رو شروع کنم اما از طرفی از میون سه تا کتاب دیگه ای که از ژاپن دارم فقط یکی‌اش توی گود ریدز هست و می ترسم که یه دفعه رهاشون کنم! با ما همراه باشید!

«اگر بگویی آنجا [در ژاپن] ادب به نوعی مذهب است؛ از حرف من برداشت می‌شود که در ادب چیزی مقدس وجود دارد؛ به همین دلیل باید در اینجا به گونه‌ای موضوع را مطرح کرد که بدانیم در آنجا مذهب چیزی جز ادب نیست یا بهتر بگوییم: که مذهب جای خود را به ادب داده‌ است.»
----------

پ.ن: خوندن کتاب در دل سریال «وضعیت سفید» و در خونه‌ی مادر بزرگه.