Status Updates From A Confissão da Leoa

Minik Yaşlılar
Mozambik'te Kulumani köyünde aslan avı için görevlendirilmiş avcı anlatıyor:
" İki küçük kız gördüm. Yaşlıydılar! Kulumani'de hiç çocuk var mı yok mu hep merak etmişimdir. Toprağı süren, yakacak odun kesen, su taşıyan ve günün sonunda oyun oynayacak bir ruha sahip olmayan yaratığa çocuk denebilir mi?"

Bu paragrafı okuyan aramızdan şehirli "vay be ne çocuklar varmış" diyebilir hatta diyecektir hatta d

Acı çekmenin ne demek olduğunu bilen annem Hanifa Assulua beni uyardı: Acılar geçer ancak yok olmazlar. İçimizde bir yere göç ederler, varlığımızda bir yere yerleşirler, bir gölün derinliklerine gömülürler.

لقد عاد الجميع من الحرب أمواتًا.
لا حرب تُحكى.. حيثما جرت الدماء سكت الكلام

Avcı Aslında...
Avcılar hikaye anlatırken sallarmış aslında.  Şener Şen'in yeğenlerine sallama avcılığını anlattığı meşhur sahne uydurma değil yani. Efsaneler bile iş anlatmaya geldiğinde sallamış.
Hanifa'nın kızı Mariamar anlatıyor. Bir akşam yemekteyiz. Dedem avcılık hikayelerini anlatıyor derken babam kör kütük sarhoş haliyle dedeme "amma salladın ha" deyiveriyor. Dede bozuluyor tabii, masadan kalkıyor, evden çıkı

Afrika İnanışları
Mozambik'te Kulumani köyü. Yobaz bir köy. Hanifa kızı Mariamar'a "erkekler biz kadınları diri diri gömdüler kızım" diyor. Köy o derece yobaz yani. Sonra bir gün Bölgede yaşayanlara aslanlar saldırmaya başlıyor. Hanifa da yasa girenlerden. Saçlarını kazıtıyor. Köy Hıristiyanlaştırılmış ama Hanifa atalarının inancını dikkate alıyor. Sanırım Pagan inancı bu. Ölenin ismini bir daha asla söylemiyorlar. Ö

OH BEEE!
13 Eylül marjinal açılışını Afrika Edebiyatıyla yapmıştım. Demiştim ki Afrika romanlarını bayılıyorum. Geyikliğine yazmadım ki; gelmişsin altmış yaşına hava da atamam! Ama bi bok biliyorum ki öyle yazıyorum! Sinirliyim çünkü istatistik berbat! Afrika romanlarından şu ana kadar altı tane okudum;  beş tanesi boş çıktı ki üç tanesini bitiremedim bile, beğendiğim Teju Cole'un romanı da belgesel tarzıydı, şehir a

ـ الكتابة ليست كالصَّيْد. فالكتابة تستلزم قدرًا أكبر بكثير من الشجاعة. أن يفتح المرء صدره، أن يكشف نفسه بلا سلاح، ولا حماية…

لو يتسنَّى لي الذوبان في الضياء والهواء

ليس الحزن ألَّا تبكي، وإنَّما الحزن ألَّا يكون لك من تبكيه.

لكلّ أرض صغيرة أذرع مُمتدَّة. ومهما رحلنا عنها، لا نفارقها أبدًا.

كم تتَّسع نفوسنا لدفن تلك الميتات الصغيرة التي نموتها!

ليس هناك من يتطلَّب عناية الأم أكثر من ابنٍ راحل