Status Updates From آیدا در آینه

و بدین گونه بود
که سرود و زیبایی
زمینی را که دیگر از آن انسان نیست
بدرود کرد
گوری ماند و نوحه‌یی.
و انسان
جاودانه پا دربند
به زندان بندگی اندر
بماند...
*
از آنها که با عطر نان گرم و هیاهوی زنگ تفریح بیگانه ماندند
چرا که مجال ایشان در فاصله گهواره و گور بس کوتاه بود،
از فرزندان ترس خورده نومید،
در محله تاریک
یک تن بیدار نیست.

"به یک جمجمه" :)))
مقدمه قبلش قشنگ یه کار می‌کرد پوزخند بزنی و شاید، شاید بگی " ای لاشی ":))
ولی خوب از محبوبای من بود تا این لحظه.

کوه با نخستین سنگ ها آغاز می شود
و انسان با نخستین درد
در من زندانی ستمگری بود
که به آواز زنجیرش خو نمی کرد
من با نخستین نگاه تو آغاز شدم.

آفتاب را در فراسوهای افق پنداشته بودم.
به جز عزیمتِ نا به هنگامم گریزی نبود
چنین انگاشته بودم

آیدا فسخِ عزیمتِ جاودانه بود.