Status Updates From فریای هفت جزیره

I'm not enjoying it

در حالی که خورشید طالع شکوه رنگ‌ها را با خود به جهان می‌آورد و جزیره‌ها را سبز و دریا را آبی می‌کرد و کشتی بادبانی زیر پایش را سفید؛ کشتی بال‌های سفید را می‌گسترد و بیرق سرخش مثل شعله‌ای خرد بر بلندای آن می‌درخشید.

و اینها نبود مگر به خاطر طالع نیکوی بونیتو که مقدر شده بود درخدمت چنین عشقی باشد، عشقی چنان پرفیض که هر مسیری را بر زمین روشن و هموار و ایمن می‌کرد.

انگار بادها مسخر شده بودند تا به سوی آینده پیش برانند و ستاره‌ها در مدارشان می‌گشتند تا چنین آینده‌ای را رقم بزنند؛ گویی جادوی اشتیاقش را توان آن بود که کشتی را حتی بر قطره‌ای ژاله پیش براند یا از سوراخ سوزنی عبور دهد؛

گویی شعله قلبش توان آن را داشت که شب‌های تاریک تمامی دریاهای ناشناخته را روشن کند و خیال فریا فانوسی راهگشا بود در میان آبتل‌های ناپیدا؛

چه عالی و عاشقانه است که تیغه شمشیری برّنده و آبدیده را در اختیار داشته باشی، اما آیا این سلاح برای رویارویی با گرز سنگین سرنوشت مناسب بود؟ این سوال دیگری است.

جای تعجب نداشت که جاسپر با تملک آن کشتی بادبانی و وعده دختری مثل فریا در عیش مدام به سر ببرد، عیشی که شاید زیبنده آسمان هفتم بود نه دنیای ناامن ما.