Status Updates From معمای هویدا

نگهبانان او را واداشتند تا مقوایی را که از دو سر به نخی وصل بود دور گردنش بیاویزد. این ارمغان سنگدلی های انقلاب فرهنگی چین بود. در آن روزهای پرآشوب، رهبران مغضوب حزب را، کلاه بوقی بر سر، و مقوایی بر سینه در خیابان ها می گرداندند. در مورد هویدا نیز، آویزه ی تحقیر و استغفارش تکه مقوایی بود که در آن به شلختگی دو سوراخ تعبیه کرده بودند و مقوا را در حالیکه نامش بر آن نوشته بود برگردنش آویختند.

شایع است در روزی که انتظام از سمت مدیرعامل شرکت نفت عزل شد، به شاه گفت: هیچ کس جرئت نداشت به پدر شما دروغ بگوید، در حالیکه به شما هیچکس جرئت گفتن حقیقت را ندارد!

در جوامع استبدادزده، شایعه و پچ پچ مردم جای حقیقت می نشیند و در عین حال به سلاح سیاسی بدل می شود.در این گونه جوامع بین مردم و حکام خودکامه، جنگ سیاسی و فرهنگی دائمی و گاه پنهانی جریان دارد.افکار عمومی میدان نبرد سنگر به سنگر این دو نیروی متخاصم است و در این نبرد هر دو طرف به شایعه چون ابزاری قبدرتمند توسل می جویند.

سرانجام سیاهه ی نمایندگان مجلس آتی تهیه شد و برای تایید نهایی به " شرف عرض" رسید. پس از تایید شاه تمامی این کاندیداها در "انتخابات آزاد" بعدی به نمایندگی مجلس برگزیده شدند!!!

استبداد سیاسی انسان ها را از درون و بیرون تحقیر می کند و تنها انسان هایی به غایت تحقیر شده عنان تاریخ و سرنوشت خویش را در کف نیروهای "بیرونی" و "برتر" می گذارند.

رضاشاه وقتی میخواسته وزراش رو خطاب قرار بده بهشون می‌گفته «دارایی». نباید انقدر به این قضیه وسط همچین کتابی می‌خندیدم:))) یعنی حتی از لفظ «رعیت» هم استفاده نمی‌کرده که حداقل این رو برسونه که یک آدم رو خطاب قرار داده.