Status Updates From Hobbes: A Very Short Introd...

در فلسفه هابز، اخلاق و سیاست، ساختاری در هم تنیده‌اند. آنچه به‌ظاهر «اخلاقی» است – مانند پایبندی به قراردادها یا خودداری از خشونت – نه از حس نیک‌خواهی، بلکه از عقلانیتی ناشی می‌شود که امنیت را پیش‌شرط زندگی مطلوب می‌بیند.

هابز سلطنت را شکل بهتری از حکومت می‌داند اما اصل نظریه‌اش بر هر گونه ساختاری قابل تطبیق است، مشروط به آن که اقتدار و توان لازم برای اجرای قانون و جلوگیری از هرج‌ومرج را دارا باشد. حاکم تجلی اراده‌ی جمعی برای فرار از جهنم طبیعی است.

راه رهایی از آشوب طبیعی، از نظر هابز، در یک توافق جمعی نهفته است: انسان‌ها با آگاهی از مخاطرات آزادی بی‌مهار، بخشی از اختیارات خود را به موجودی جمعی – یعنی «دولت» – واگذار می‌کنند تا در ازای آن، از صلح، امنیت و بقا برخوردار شوند.

هابز با وام‌گیری از روش‌های هندسی و علمی، کوشید نشان دهد چرا عقل انسانی، ولو خودخواه، به سوی ایجاد نظم سیاسی حرکت می‌کند. در این معنا، فلسفه سیاسی او بیشتر از آنکه توصیفی باشد، تجویزی و راهبردی است.

در نگاه هابز، شر یا خشونت، جوهره‌ای ذاتی در انسان نیست، بلکه محصول معادلات عقلانی‌ای است که در فقدان نهادهای تضمین‌کننده، تنها راه بقا را در پیش‌دستی بر دیگران می‌بیند.

وضعیتی که او آن را «وضع طبیعی» می‌نامد، جهانی است که در آن هر کس علیه هر کس است؛ جهانی بی‌قانون و بی‌امنیت که در آن زندگی انسان «تنها، تهی، زشت، جانورگونه و کوتاه» خواهد بود.

انسان، طبیعت و میل به اقتدار: بازخوانی اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی توماس هابز

درباره طبیعت انسان و وضعیت طبیعی
توماس هابز، از جمله فیلسوفانی است که انسان را در نخستین گام فلسفه‌اش برهنه از هرگونه اخلاق و هنجار در نظر می‌گیرد.

Absolutely marvelous reading. It is not just beautifully written, but makes one feel passionate about thought. With Hobbes’ biography one empathizes with his curiosity and assertiveness to answer profound debates about the nature of things. I am greatly enjoying the exposition of the intellectual context (Galileo, Montaigne, Descartes…) and the influence of natural science (blood circulation, optics…).

(Technically reading the 1st edition as part of the past masters series, rather than the republished VSI edition)