Status Updates From Kimia, in het hart van Congo

Ze begrijpt geen snars van de oorlog.
Waarom moet haar volk vechten voor een vreemd land? Een land dat haar volk onderdrukt en vernedert? Een land dat haar land keihard plundert en leegzuigt? Dat rooft en moordt?

'De hoop op verandering levend houden is het moeilijkst', zegt haar broer.

In zijn Brusselse paleis wrijft Leopold iI in zijn koninklijke handen. Hebben rubber en ivoor aan winst ingeboet, de rijkdom van de ondergrond overtreft de rijkdom van de bovengrond. Dromen Leopold II en zijn gezellen van glinsterende schatten, de Congolezen in de mijnen dromen van een streepje daglicht.
Kimia droomt niet meer. Ze kan niet meer dromen.

Met een pennenstreek in een ander werelddeel, in een ander land, in een andere hoofdstad behoren Kimia, haar vriendjes en familie aan een Belgische koning toe.

“Het wordt nooit meer oorlog,’ zegt Ilunga. ‘Er vielen zoveel doden.’
‘Nee,’ zegt Kimia. ‘Nooit meer oorlog.

Maar nooit meer bestaat niet. Alles komt ooit terug, op een andere manier, in een andere gedaante, in vergelijkbare maar andere omstandigheden.”