Status Updates From เปรต

เหมือนจะสนุก ลุ้น อยากรู้ต่อ แต่อ่านไปอ่านมาเหมือนวนอยู่ในอ่าง ไม่ก็เหมือนเดินไปเรื่อยๆ ไม่เจอจุดอะไรให้สนใจต่อซะที (ไม่ได้จะไปเปรียบกับเล่มพีคๆของปราปต์หรอกนะ เพราะคนละแนว แต่ก็ยอมรับว่าคาดหวังว่าต้องดีระดับนึง) ...เดี๋ยวมาลุ้นกับอีกครึ่งหลัง ว่าจะเป็นไงต่อ

สงสารรังเพลิง

เล่มที่สี่ในชุดผีมหานคร เล่มนี้อ่านช้ากว่าเพื่อนเพราะงานเข้าหลายอย่าง ที่ชอบที่สุดถึงตอนนี้คือการที่ผู้เขียนนำสถานที่ในกรุงเทพฯ มาเป็นฉากชนิดบอกชื่อสถานที่และบรรยายสภาพของสถานที่ได้เหมือนที่จริง เหตุการณ์ก็ใช้สิ่งที่อยู่ในพื้นที่มาประกอบ

ทำให้นึกถึงหนังสือของแดน บราวน์ ที่เอาอาคารสถานที่จริงมาเป็นส่วนประกอบการเดินเรื่อง คือไม่ใช่แค่พูดถึงตัวละครกับที่อยู่ใกล้ตัวเท่านั้น