Status Updates From شعر زمان ما ۱۱: نصرت رحمانی

یاد مرا به حافظه بسپار
اما...، نام مرا
بر لب مبند که مسموم می‌شوی
من داغ دیده‌ام

خواب آه خواب شیره‌ی مرفین دردهاست
افسوس خواب من همه بیداری من است

‏«آئینه‌دار
 آن لاشه‌ای که در کفن آرزوی من
 در خواب انجماد فرو رفت
 نامش یقین نبود؟»

‏«تاریخ هرزه‌خانه‌ی خونینی‌ست
 بر این قباله‌ی جعلی
 باور مبند»

«هرگز نمی‌توان
گل زخم‌های خاطره‌ای را ز قلب کَند
که در این سیاه قرن
بی‌قلب زیستن
آسان‌تر است ز بی‌زخم زیستن.
قرنی که قلب هر انسان
چندین هزاربار
کوچک‌تر است
از زخم‌های مزمن و رنجی که می‌کشد...»