Status Updates From روزها در راه

مرد نازنین و مهربان

«فریاد می‌کشید و به خدای خودش کفر می‌گفت و از ستمی که می دید به ستمکار پناه می برد. وای به وقتی که ستم باشد و ستمکار پیدا نباشد. به کی بنالم؟ از کی؟»

او روح ناهموار من است که بر آن راه می روم، پر از سنگلاخ و دست انداز و پیچ و پرتگاه های نامنتظر، اما با مناظر گوناگون بهار و خزان و باغ و بوستان رنگین و بیشه های انبوه تاریک.