Status Updates From رحلة ابن بطوطة، المجلد الأول

سلطان خدابنده و علامه حلی

ظاهرا ابن بطوطه اولین بار هندوانه میبیند:
دیگر از میوه های این شهر خربزه ی عجیبی است که غیر از بخارا و خوارزم در هیچ جای دنیا مثل و مانند ندارد. پوست این خربزه سبز رنگ و داخل آن قرمز است... خربزه اصفهان بسیار شیرین است و هر کس عادت به خوردن آن نداشته باشد در اول اسهال می‌گیرد و من خود در این شهر به همین گرفتاری دچار شدم.

...منزل دیگر قادسیه بود که جنگ مشهور اسلام و ایران در آن واقع شد و این جنگ منجر به پیروزی قطعی مسلمین و ذلت و زبونی مجوسان آتش‌پرست گردید که دیگر بعد از آن نتوانستند قد علم کنند.
فرمانده سپاه اسلام در این جنگ سعد‌ابی‌وقاص بود‌ و قادسیه در آن روزگاران شهری بزرگ به شمار می‌رفت ولی اکنون خراب شده و فقط به قدر قریه بزرگی از آن باقی مانده ...

از آنجا به شهر معره که ابوالعلا معری شاعر و عده بسیاری دیگر از شعرا به آن منسوب هستند رفتم.... قبر امیرالمومنین عمربن‌عبدالعزیز در یک فرسنگی بیرون شهر واقع شده است‌ و زاویه و خادم ندارد زیرا مردمان آنجا گروه پلیدی از شیعیان هستند که نسبت به صحابه ده گانه کینه می‌ورزند و هرکسی را که نامش عُمر باشد دشمن می‌دارند، خاصه عُمر‌بن‌عبدالعزیز را با اینکه وی در تعظیم علی، رضی‌الله‌ عنه، بسیار کوشیده است.

صفحه ۲۲۱ : از ثَعلَبیه (واقع در مسیر مکه به عراق) تا کوفه سه روز راه است. منزل نخست برکة المَرجوم نام دارد. در این جایگاه تل بزرگی از سنگ فراهم شده و هر کس از آن جا رد شود، سنگی بر روی آن می افکند. می گویند مَرجوم مردی رافضی مذهب بوده و با قافله ای به حج می رفته است. در اینجا میان او و ترک های سنی مذهب مشاجره ای به وقوع پیوسته. آن رافضی یکی از صحابۀ پیغمبر را دشنام داده و سنیان به سزای این عمل او را سنگسار کرده اند

صفحه ۱۷۶ : کُبَیش بن منصور بن جمّاز امیر مدینه بود که عمّ خود مُقبِل را کشت و می گفتند که با خون وی وضو ساخت. کُبَیش در سال 727 در شدت گرما با همراهان خود به صحرا رفت. روزی به هنگام ظهر که هوا خیلی گرم بود، همراهان کُبَیش زیر سایۀ درختان متفرق شده بودند. دو فرزند مُقبِل که منتظر فرصت بودند با جمعی از غلامان در حالی که فریاد «یالثارات مُقبِل» می‌کشیدند بر آنان حمله ور گشتند و کُبَیش را کشته از خونش خوردند

صفحه ۱۳۳ : بیشتر مردم این سواحل (شهر جَبَله در دو میلی ساحل شرقی دریای مدیترانه) از فرقه نصیریه اند که به الوهیت علی بن ابی طالب معتقدند. آنان نماز نمی گزارند و شرط طهارت به جای نمی آورند و روزه نمی گیرند. ملک ظاهر آنان را مجبور کرد که در دهات خود مساجدی بسازند، لیکن این مسجدها دور از آبادی ساخته شده است و کسی در آن نمی رود و از تعمیر آن خودداری می کنند

حافظه ای شگفت انگیز و باور نکردنی. اراده ای استوار در سفر به شهرها وآبادی های کمتر شناخته شده، علیرغم خطرات فراوان مسیرهای سفر