Status Updates From Radical Islam: Medieval The...

Prawdziwi muzułmanie znajdują się w stanie wojny z odstępcami, a dżihad jest po prostu defensywną odpowiedzią na "wojnę zagłady", której apostaci prowadzą przeciwko islamowi. Prawdziwi muzułmanie, awangarda - jak ich nazywał Qutb - są (i muszą być) odseparowani w obrębie otaczającego ich niewiernego społeczeństwa jako rodzaj "antyspołeczeństwa".

Niektórzy radykalni przywódcy głoszą hasło przywrócenia kalifatu, ale postrzegają je jako odległy ideał, podczas gdy w chwili obecnej należy dążyć do przekształcenia własnego państwa w państwo muzułmańskie, najbardziej wyraźnie poprzez stosowanie szariatu.

...prawo do kultu religijnego, autonomię sądową, prawo do własności, ochronę zdrowia i życia. Jeżeli chodzi o prawa, których Ludy Księgi zostały pozbawione - równość opodatkowania (płacili dodatkowe podatki), wykluczenie ze służby wojskowej, dostęp do najwyższych stanowisk administracji państwowej, zwierzchność sądów muzułmańskich nad chrześcijańskimi.

"Demokracja jest greckim terminem oznaczającym władzę ludzi, którzy są gwarancją legalności; to ludzi ustanawiają prawa i rządzą. W islamie ludzie są rządzeni przez reżim oraz zbiór praw nałożonych przez Boga".
Pojęcie rządów większości nie pasuje do islamskiego systemu rządzenia, "ponieważ islam nie zgodziłby się na to, aby większość rządziła, bez względu na własne błędy i porażki".

Kolonializm nie jest głównym źródłem nieszczęść muzułmańskiej ummy...Wśród przyczyn wymienianych są: poszukiwanie etnicznej (nacjonalistycznej) hegemonii jednej grupy nad drugą, dyktatorskie rządy jednej osoby, kasta rodzinna lub wojskowa, która nie umiała trzymać jedności elity politycznej lub zachować interesu społeczeństwa obywatelskiego w istnieniu elit.

Qutb zaczął postrzegać sekularyzację arabizmu nie jako wyraz godnego ubolewania zwycięstwa jednej tendencji w obrębie ruchu nad drugą, ale jako nieunikniony skutek. Ponieważ nac-m był wynalazkiem europejskim przyjętym przez Bliski Wschód, musiał sprzymierzyć się z drugim zapożyczeniem - sekularyzmem - tym bardziej, że nac-m europejski był zasadniczo świecki,w którym religia i państwo stanowiły odrębne przedmioty

Iracki sympatyk BM, Muhammad Mahmud-al-Sawwaf, w wykładzie wygłoszonym w 1964 roku w podobny sposób skrytykował hasło "Arabowie ponad wszystko" jako wynikające z wpływów nazistowskich, oraz zażądał, by podstawę arabizmu stanowiła wyłącznie religia. "Nie mamy nic przeciwko nacjonalizmowi jako takiemu, ale nacjonalizmowi opartemu na urodzeniu, pochodzeniu etnicznym czy terytorium."

[...] panarabizmu, według którego Arabowie są Ludem Wybranym Boga (chajr umma); stwierdzenie to jest oparte rzekomo na Koranie (II, 110). Qutb, autorytet w zakresie egzegezy koranicznej, ostentacyjnie czuje ów wers, dowodząc, iż "prawdziwym ludem wybranym przez Boga jest wspólnota muzułmańska (umma), bez względu na etniczną, rasową czy terytorialną przynależność jej członków."

Nowoczesność oznacza negację zwierzchności (hakimijja) Boga we wszystkich dziedzinach życia oraz odesłanie religii na śmietnik historii. Stąd poczucie faktycznej rozpaczy [....]: islam w tym stuleciu przechodzi proces utraty kontroli nad społeczeństwem, świat przechodzi obok niego; rodzi się nowa Epoka Barbarzyństwa (dżahilijja)....Nadchodzi więc czas, by islam przeszedł do ofensywy, zanim będzie za późno.

Dżahilijja (barbarzyństwo) oznacza dominackę człowieka nad człowiekie, lub raczej służalczość wobec człowieka, a nie Allaha. [....] Współczesna dżahilijja w uprzemysłowionych społeczeństwach Europy i Ameryki jest zasadniczo podobna do dawnej dżahilijji w pogańskiej i koczowniczej Arabii. Bo w obu systemach człowiek podporządkowany jest władzy człowieka, a nie Allaha.

...nacjonalizm terytorialny i otwartość kulturowa, do których się nawołuje, są niczym innym, jak odmianą starego zauroczenia kulturą europejską, mającego na celu "wyrwanie naszego społeczeństwa spod panowania szariatu, zmuszenie do zaakceptowania lichwy, demoralizacji i swodoby seksualnej".

Odrodzenie islamu - choć aktywistyczne i bojowe - ma więc w gruncie rzeczy charakter defensywny. Jest rodzajem operacji powstrzymującej nowoczesność. I choć ma niewątpliwy wymiar polityczny, stanowi przede wszystkim zjawisko kulturowe. Jego prawdziwa siła jest więc wynikiem połączenia protestu politycznego i kulturowego.