Status Updates From In Praise of Doubt: How to ...

اما دیالکتیک کجاست؟ نسبی سازی که ابتدا تجربه ای بسیار رها بخش و سبکبار کننده بود اکنون خود به یک بار سنگین می شود. فرد اکنون با حسرت به مطلق های از دست رفته ی گذشته نگاه میکند و در پی یافتن مطلق های جدید بر می آید، آن رهایی که او اکنون می جوید رهایی از بار نسبیت است رهایی از گزینه های پر شمار شرایط مدرن‌.

من واقعا حتی به عنوان کتاب هم شک دارم، کسی که به یه چیزی معتقد هست می‌تونه در برابرش متعصب نباشه واقعا؟

The voice of truth has a suspicious undertone.

چیزایی که نمی دونم انقدر زیاده که نمی دونم باید چی کار کنم

داره درک کتاب برام دشوار میشه :(

They now should think of their faith, advises Hick, as one of many planets circling around the sun of absolute truth-a truth that remains inaccessible to us in its fullness, which we can grasp only partially from the perspective of the one planet on which we happen to be sitting.

در طی خوندن این کتاب تا این همین ۴۰ صفحه اول هی برمیگردم به سمت دیوار و لبخند میزنم :))))))

Background behavior can be carried out automatically, without much reflection. The individual simply follow the programs laid out for him. By contrast, foreground behavior requires reflection. The balance between background and foreground has been greatly affected by modernisation: the increase in choicehas led to a coressponding increase in reflection.

Quite apart from anything else, nothing would get done; all available time would be occupied with inventing and reinventing the rules of engagement.