Status Updates From Understanding Poststructura...

از نظر دلوز، ما باید همواره درون چرخه‌های تکرار‌شونده‌ی تفاوت و همسانی محوشونده‌ای دست به ابداع و آفرینش بزنیم که به درون آنها پرتاب شده‌ایم. ما توسط شیوه‌ی منفردی تعیّن می‌یابیم که طبق آن امر همسان برای ما نابود می‌شود. این شیوه را به صورتی ناقص و مبتنی بر شانس و تصادف می‌توان تعیین کرد، در قالب شیوه‌ای که آفریده‌های ما واریاسیون‌های متفاوت را دعوت به بازگشت و احتراز از این‌همانی‌ها می‌کنند.

پوست مرز ثابتی میان درون و بیرون [بدن] نیست، بلکه مجموعه‌ای است از راهروهای نفوذپذیر که درون را به مجموعه‌ای از روابط علّی و گسترده‌تر متصل می‌سازد. ما متصل‌ایم به دورترین ستارگان، ستارگان درون ما هستند.

پساساختارگراها تاثیرات یک حد را ردیابی می‌کنند، یعنی آنچه تحت عنوان تفاوت تعریف می‌شود. اینجا «تفاوت» را نباید به معنای ساختارگرایانه، یعنی تفاوت میان چیزهای این‌همان در نظر گرفت، بلکه تفاوت به معنای واریاسیون‌های گشوده است (اینها را گاهی روندهای تفاوت‌گذاری می‌نامند و گاه تفاوت‌های ناب). این تاثیرات عبارت‌اند از دگرگونی‌ها، استحاله‌ها و ارزیابی‌های دوباره. کار حد این است که هسته را بگشاید