Status Updates From مجموعه اشعار خسرو گلسرخی

من تو را تا جايي خواهم برد
كه صدايي از جنگ
و خبرهاي كذايي از ماه
لحظه هامان را زايل نكند
من تو را از همه آفاق جهان خواهم برد..

ما در حجم کوچک خود رسوب می‌کنیم
آیا شود که باز درختان جوانی را
در راستای خیابان پرورش دهیم
و صندوق‌های زرد پست
سنگین از غم‌نامه‌های زمانه نباشد؟

اگر یک فرد انسان، واحد یک بود
این تساوی زیر و رو می‌شد
حال می پرسم یک اگر با یک برابر بود
نان و مال مفت‌خواران
از کجا آماده می‌گردید؟
یا چه کس دیوار چین‌ها را بنا می‌کرد؟
یک اگر با یک برابر بود
پس که پشتش زیر بار فقر خم می‌شد؟
یا که زیر ضربت شلاق له می‌گشت؟
یک اگر با یک برابر بود
پس چه کس آزادگان را در قفس می‌کرد؟

معلم ناله آسا گفت:
- بچه‌ها در جزوه‌های خویش بنویسید:
یک با یک برابر نیست...

وقتی قسمت اول یعنی مقاله گلسرخی درباره نیما رو خوندم، تازه فهمیدم چرا هیچوقت طرفدار شعر فارسی نبودم.
چون همیشه برام به جز تک و توک استثنا، شعرهایی بود که تو مدرسه میخوندم و برام قابل ارتباط برقرار کردن نبود و تهش با خودم میگفتم خب که چی. معدود شعرهایی که دوست داشتم هم اکثرا ارتباطی با فضا مدرسه و درس ادبیات فارسی نداشت.
برایم عنصر مبارزه و قیام و عنصر پیوند با زندگی واقعی کم داشتن. چیزی که تبعا نظام آموزشی نمیخواد