sadra jan > Recent Status Updates

هر بار که از میلان کوند را میپرسند آیا رمان مرده است؟ او اسلحه ادبیش را به دست میگیرد و با ذکر کلمه ای پنج هجایی گویی پنج تیر شلیک میکند: دنی دیدرو. [۱]

چوانگ تسو نیز میگوید زندگی مثل یک رؤیاست.
من و تو که در این لحظه با هم گفتگو میکنیم دو خواب دیدۀ بیدار نگشته ایم... هیچ کس آن عاملی را که از او «او» ساخته واقعا نمیشناسد و از سرشت نهانی «من» خود، آگاه نیست همان کس که خواب دیده که پرنده ای در حال پرواز در آسمانهاست، پس از آن خواب میبیند که ماهی غوطه ور در قعر آبهاست. او نمی داند آن هنگام که این گفته ها را بر زبان می آورد، خواب است یا بیدار.»

برای درک عمیق کتابها و همذات‌پنداری با تمثیل‌ها، باید آن‌ها را تجربه‌ای درونی ساخت، گویی واقعاً برای ما رخ داده‌اند. این تحول ذهنی، با گسستن از عادت‌های فکری ممکن می‌شود. به گفته سهروردی، قرآن را چنان بخوان که گویی بر تو نازل شده.

انسان با جشن و سرور زندگی خود را با اسطوره در هم می آمیزد یعنی زمان را به حال تعلیق در می آورد. «زمان» دیگر توالی لحظات نخواهد بود، بلکه تبدیل به همان چیزی خواهد شد که پیش تر و از آغاز بود زمان حالی که گذشته و آینده را با هم آشتی می دهد.

به نظرم دنیایی که توش گودریدزو باید با فیلترشکن واردش شد، دیگه ارزش زیستن نداره🧑‍🦯

دارم کافکا میخونم.
Somebody gime me coffee? 😎

خیلی نامردیه
این کتاب با شدت قویه
واقعا نوبل ادبیات حقشه
من بودم اسکار و کن و جام جهانی هم بهش میدادم😄

دوز فمینیستیش زده بالا
بذار تموم شه، بلدم چیکارت کنم😏

نباید سورئالش میکرد.
مثل فیلما بین گذشته و آینده میچرخه اما سر میز غذاخوری هم گذشتگان نشستن هم ساکنان زمانه حاضر.
یکمم سطحی شده

اینو نگم نامردی کردم.
تسلط نویسنده بر تکنیک های رمان نویسی که از اول مشهود بود اما راستش اوایل داستان جذاب نبود.
الان دغدغه شخصیت ها، دغدغه منم شده.
الن و جیمز که زن و شوهر میانسالی هستن که روزمرگی خسته شون کرده و دیگه همه چیز زندگی براشون کلافه کننده اس‌
خوبیش اینه که فقط از زاویه دید الن نیست که راحت بگیم طلاق بگیر برو.
یه کاری میکنه که جیمز رو هم درک کنیم.

اینقدر نویسنده مسلط به تکنیک های رمان نویسیه که هرچقدر هم محتواش اسپویل باشه نمیتونم ازش دل بکنم.🥺

فکر کنم معلومه تا آخرش چی میشه.
همه چیزو به طور کلافه کننده ای کلافه کننده توصیف میکنه.
یه زن میانسال گیر افتاده وسط روزمرگی

دایی جان رددددددد دادن دیگه

همه چیز در حد مرگ به هم گره خورده.🥵
موندم چرا دایی جان سکته نمیکنه
همه دارن بلا ملا سرش میارن و حرصش میدن.
بعد چرا دایی جان؟😬
این که اینقدر دیکتاتوره که بهش میگن ناپلئون دیگه جانشو کجای دلم بذارم؟😂

شخصیت مرموزتر و آب زیر کاه تر آقاجان نیست اما نمیدونم چرا این پسربچه قصه ما نمیره رک و راست از زیر زبون باباش حرف بکشه بفهمه چه نقشه ای داره؟
فقط کارهاشو روایت میکنه

شدیدا جذاب شده
سوتی ها و دست اتفاق اسدالله شازده چشم هیز رو انداخته خونه قصابی که یه زن فتنه به نام طاهره داره و حالا اسد الله و طاهره کل روز داخل خونه حمد و سوره درست میکنن🤣🤣🤣

یعنی همه چیز به هم آویزون شده
جنگل آمازونه
هرکی هر غلطی میکنه، هزارجا دامنشو میگیره. ول کنش نیست.
این همه گره رو نمیدونم چجوری میخواد باز کنه آقای پزشکزاد؟!
اما همچنان جذابه
وجه عاشقانه اش هم کم شده
البته از اول هم این وجهش گیرا نبود.

داره خنده دار میشه
زن قلدر فامیل میخواد شوهر خائنشو از مردونگی ساقط کنه🤣

امان از غرور و خودبرتر بینی که باعث میشه الکی ترین مسائل رو به بزرگترین بحران ها تبدیل کنیم.

داستان خیلی روان و جذاب پیش میره. آدم دلش میخواد ببینه چی میشه اما همچنان طنز نیست😐

همه بدجوری از این داییه میترسن. هیچ کس هم حریفش نیس. از بس همه چاپلوسیشو کردن، باورش شده بی نقصه

تا حالا که طنز نبوده اما داستان ساده، روان، ایرانی الاصل و جذابی داره. ضمن اینکه باور پذیره

متنش روونه ولی تا حالا که خنده دار نبوده.
پرورش داستانش یه ذره قدیمیه

شروعش گیرا و جذاب نبود.

*آمریکا دیالوگ نیست. بگو مگو است. نه برای ارتباط با دیگران. برای نشان دادن خویشتن.*
اینه جملات جلال آل احمد در سفر به آمریکاست.
دید وسیع و تحلیل و سبک بیان جلال در نوع خودش شاهکار است.

این کتاب، جلال بدون روتوش و جلال به معنای واقعی کلمه است که مثل یک آینه ی شفاف و تمیز به ما رو به پشت پنجره چشم آل احمدی میبرد که به آمریکا گردی رفته است.

جلال به Air Conditioner میگه ارکوندیسیونه 😐😐😐

جلال با ۵۰۰ دلار پاشده رفته فرانسه و انگلیس. بعدش با کشتی رفته آمریکا و یک ماه هم اونجا مونده.
الانم نرخا همونه؟

تازه فهمیدم که وقتی جلال به یکی میگه مردک یا زنک، فحش نیست. به همه همینو میگه.