Mo. Mo > Recent Status Updates

-کتاب دوم هوای دسیسه داره، هر تصمیمی که گرفته میشه با خودت میگی نکنه دارن همو گول می زنن؟
زیربنا های یه سقوط و میسازه.
و جدا از اینا بی رحمی که درونش شکل گرفته، اینکه چقدر سیاست و طبیعت وحشی تو هر جایی، تو هر قشر اجتماعی، شبیه همن قسمت عجیب تر ماجراست.

«شاید همه ما درونمون جزر و مد داریم امواجی که میان و برمیگردن. به خودمون تعلق ندارن که بشه کنترلشون کرد. سر مسائل و مردمیه که دورمون می چرخن»

امیدوارم آخر این کتاب گردن تایتس و بشکنن🤝
«حکومت سه رده دارد: بی رحمی تسلط و انحطاط.صعود زیاد در اثر بی رحمی به وجود می آید. هنگام تسط حکمرانی می کنند و به خاطر انحطاط خودشان سقوط از راه می رسد»

قیام سرخ به شدت ملموسه.
جز اینکه برام سخته فضای مریخ رو چیزی جز سیاره سرخ تصور کنم. شکل زمین تصور کنم. همه چیز رو قبلا زندگی کردم.
همه جملات رو بارها شنیدم.
هممون شنیدیم...
هممون قیامی رو دیدیم که با شهید شدن یه آزاده شروع میشه.

-این کتاب به شدت بوی شیرینی میده
یعنی تا اینجای کار، تا اینجاش که تقریبا تنها دردسر قلب یه دختریه که عاشق همه چیزه.
شبیه پودر قنده، روی نون، با مربای قرمز. نمی دونم مربای قرمز مربای چیه ولی مرباش قرمزه، ولی مزه مربای کدو حلوایی میده.
عجیبه نه؟
این کتاب دقیقا همین جوریه..دقیقا همین فضا و همین شخصیت ها

خدایا، جی ماس لعنت بهت:)
ببینید ۱۰۰۸ صفحه. عملا اولا روند همینجوری داشت اون وسط یه سری. پلات تویست های بسیار مهم، آخرش همش پلات تویست بود یکم روند بینش. زن مریضی تو آخه:)
کی تا دی صبر می کنه.
ولییی..ولیی.. ریس عزیزم:_) دلم واست تنگ شده بود مرررد.

خب!
جلد پیش که تموم شد و جدا راضی بودم و خب هیچی.
چرا 42 صفحه از 421 صفحه خونده دارم میام که بنویسم؟
ببینید، موضوع کتاب، مکانی که داره توش روند اتفاق میوفته نیاز داره که قشنگ صحنه سازی بشه؛ من انو تو فصل اول همین کتاب که تلا رفته تو اتاق مادرش به زیبایی دیدمش و واقعا الان خوشحالم:_)

چخبرتونه؟چخبرتوننه؟
مگه من کی شروع کردم که الان 100 صفحه مونده تموم شه و انقدر اتفاق افتاده..
چخبرتونه!

هیچی ندارم در موردش بگم، زیبا بود، لطیف بود، غمگین بود، و قطعا در موردش مفصل خواهم نوشت.
انتخاب راوی داستان عالی بود و از یک جا به بعد قلم به قلم قشنگ می شد.
و در پایان؟ طوری تمومش کرد که انگار هیچ وقت شروع نشده بود. دقیقا مثل افسانه ها، نقاشی که از همون دوران باز مونده. واقعا زیبا بود..

گرچه نمی دونم چرا انقدر پروسه خوندن 100 صفحه دوم سخت بود ولی واقعا صفحه به صفحه‌ش رو دوست داشتم.
نمی تونم نظری در مورد ساختار شخصیت بدم، مثل این می مونه که بگم من از رستم دستان خوشم نیومد!
اما اجرای شخصیت ها، دیالوگ به دیالوگش، صحنه به صحنه، احساس به احساس و فضا به فضای این کتاب دلنشین و زیباست. نمی خوام از نگاه نقادانه بگم، کتاب حیف میشه..

ببینید، اگرچه این سبک، و این موضوع اکثر شرایط مورد علاقه من نبوده.
ولی نغمه آشیل به طرز جالبی قشنگ و لطیفه.. توصیف های زیبایی داره و بوی ساحل و جنگل میده.
دوسش دارم :)

حالا.. شاید.. اونقدر ها هم که فکر می کردم بد نیست:)

شاید باید از اینکه اسمش وسوسه ست می فهمیدم قراره کمی بی پرده پیش بره:)
165 صفحه خونده شده... و هنوز نمی دونم تو اوجیم، وسط اوجیم، اوج نداره.
امیدوارم امشب با یه نشست تمومش کنم. شاید اخرش حرفی برای گفتن داشته باشم✨

من کی 90 صفحه خوندم؟:/
به هر حال.. مشکل اینجاست، داستان داره زیادی سریع تعریف میشه و اتفاق میوفته، ولی کافیه، یعنی نیاز نیست چیزی نداره که بیشتر از این تعریف بشه.
در کل اثر تالیفی نوشتن یه چیزیه که حواست باید به خیلی چیزا باشه، یکیش گفت و گو ها و بیان احساسات تصنعی و و از قبل تعریف شده‌س[انگار شخصیت فکر کرده به تک تک سوالا حرفا و تمرین کرده]
تا اینجای کار "وسوسه" به دفعات زیادی تو این دام افتاد..

جدیدا اثار تالیفی که می خونم یه حرفی برای گفتن دارن..
مثلا وسوسه خیلی خوب داره منو با همه نقض هایی که میبینم سر کتاب نگه میداره.
خوشحالم!

به طرز فوق‌العاده ای، خیلی دقیق و با مهارت منزجر کننده نوشته شده!
واقعا موقع خوندنش حالم بده، و این دقیقا همون چیزیه که احساس می کنم نویسنده می خواسته اتفاق بیوفته.
بچه ها جدا به همه پیشنهاد نمی کنم، این کتاب تحملش کار هر کسی نیست. جوری که خود کمپانی که یه قسمتاشو حذف کرده، یا تغییر داده. کتاب، مریضه، صراحتا کثافت باره:) ..
برخلاف همیشه، سریالش و بجای کتابش ببینید..
کمتر دچار تمدد اعصاب میشید.
تو ریوو کامل تر مینویسم

140صفحه
انگار نشستم سر یه فیلم جنایی که باید با فیلتر شکن دانلودش می کردم.
همون قدر عجیب، همون قدر خون آلود و کثیف.
مریضه، ولی جذابه، نویسنده انگار هیچ مرزی تو نوشتن نداره. صحنه ها اینطورین که ممکنه سر شام یادت بیوفته و غذا تو دهنت بمونه.
واقعا مهارت می خواد این سبک نوشتن. طوری که به بیراهه نره، طوری که جدا همه رو منزجر نکنه و... جالبه.. رعایت شده.

:)))) دیگه بلاخره اینم جزوی از رونده
پ. ن: همانا المپیاد نجوم و کتاب هایش

او، کالهون، درسال1929 نزدیک تولد 100 سالگی اش مرد، در الاچیقش که حالا دیگر نیست، در میدان شهر که دیگر سنگ فرشش کرده بودند، وسط جشن گروه بزرگی از نوازندگان ساز های برنجی نشسته بوده که سمت زن 52 ساله اش خم شده و گفته:خیلی بلند می زنند. بعد سکته ای کرده و روی میزش افتاده.
علاقه خاصی به کالهون دارم، گاهی وقت ها جدی خیلی بلند می زنند:)

بعد از عمری باز سلام:)
اقا خب.. *نفس عمیق (خوشحالم دوباره دارم ریویو می نویسم:_))
بر خلاف اسمش اصلا خنده دار نیست و یه طیف عجیبی از خاکستری داره، سرده (با اینکه داره تو تابستون روایت میشه) و حس انتظار داره(ویژگی همه داستان های جنایی، تقریبا)
خلاصه که اره، منتظرم یه اتفاق بیوفته. منتظرم بجای اطرافش یکم بیاد نزدیک تر و خودش و روایت کنه..
کتاب عجیبه!..

تموم شد..
اره دیگه، همین. تموم شد.
اوهوم.

خبببب شروع شد! یه دختری که برخلاف میل خودش از عشق و همه چیزش میگذره میره تو قصر بعد یه مدت دلبسته قصر میشه... بسه توروخدا:/
امیدوارم بیشتر از این کشش نده🤝

داری ریدینگ اسلامپم می کنی لعنتیی داری ریدینگ اسلامپم می کنی...

گرچه کتاب 324 صفحه‌س
بماند... شروعش کردم و فکر کنم قبلا تا فصل 3 رو خونده بودم.. نمی دونم دقیقا یادم نیست.
ولی خب، شروعش می کنم دوباره. امیدوارم این دفعه بهتر بشه

"به سلامتی ستارگانی که گوش میسپارند فیرا.
وبه سلامتی رویاهایی که اجابت میشوند ریس."
بنده، پایان دوره دربار خوانی خود را اعلام می نمایم. خواهم نوشت در موردش و اینکه..
به اتمام رسید. بماند تا شاید روزی با جلد چهارم دوباره به آغار برسانیم🤝

عام.. بچه ها من، من جدا داره دلم واسه تملین می سوزه. نمی گم که اره فیرا بره پیش تم نه.. ولی جدا، انگار می تونم اون حس پوچی و اون حس غمش رو حس کنم. اون حس دیگه دلم نمی خواد واسه هیچی بجنگم. و این..
و این دردناکه..
"تملین سپری دور خانه اش نداشت هیچ چیز نداشت تا جلوی ورود کسی به داخل را بگیرد و دربرابر دشمن هایی نگهبانی دهد تا در اتاق خوابش ظاهر نشود و گلویش را نبرند.
کمابیش انگار منتظر بود کسی این کار را بکند"

به اتمام رسید ..
عجیب هم تموم شد.
برای لحظه ای عنان از کف دادم و همچو مریدان نعره زنان برخاستم که بخیر به اتمام رسید.
خیلی قشنگ. خیلی خوب تونست فصل های اخر و جمع کنه، و حاضرم برای اخرش 5 بدم ولی هنوز همون 4 میمونه:)

شوخیه؟! انگار همه چیزز برای این لعنتی شوخیه!
جی ماس با همه نقد هایی که بهش دارم همیشه معتقد بودم خدای فضا سازیه
و یادم رفته بود اگر خدای فضا سازی بخواد جنگ بنویسه جی میشه. می خواستم بیام بگم که اره به دلیل این چند فصلش حاضرم تجدید نظر کنم.. ولی وای.. وای... دلم می خواد برم ریس و بغل کنم تا ابد داد بزنم! 6 فصل دیگه مونده تموم شه و واقعا نمی تونم..

بخش اولِ کتاب سوم به پایان رسید.
برمن ببخشاید که قول ریویو دادم اما هنوز اولیشم ننوشتم.
بماند. احوالات اینو ندارم که براتون شرح بدم و از کتاب توی 43 درصد خونده شده نقدی بیرون بکشم. ترجیح و روال زیستن این روز ها بر این بود که به روند دل ببندم.
واقعا جدال وحشتناکی بین لوشن و ریسه توی مظلوم واقع قرار گرفتن و درماندگی. جدا لوشن و چرا کسی پناه نمیده؟ :)
و جمله مورد علاقم:
"خیلی وقیحانه لاس میزنی!"

باورم نمیشد انقدر سریع بتونم این جلد و تموم کنم.
کلا، بگذریم.
جی ماس همچنان اشتباهات جلد قبل رو داشت ولی این جلد قوی تر بود، همچنان می گم شاهکار نبود؛ نسبت به افتضاح کلیشه ای که جلد قبل خوندیم چند پله بالا تر بود.
و همانا مشتاقم برای جلد سه و بازی اخر فیرا و ریس!
به زودی مفصل تر خواهم نوشت.

وای تم.. وای تمم... وای تم چیکار کردی مردد!