Michał > Recent Status Updates

Inna sprawa, zastanawia mnie powinno umieszczać się ilustracje w tekście. Czytając te książkę dochodzę do wniosku że miejsce na ilustracje jest wtedy, gdy skończy się jeden wątek. Wtedy umieszcza się ilustracje a następnie, po niej, fragment tekstu do którego się odnosi. Ilustracja naturalnie przyciąga wzrok, dlatego umieszczenie jej przed zakończeniem wątku wybija z rytmu.

* Przez tę książkę zdałem sobie sprawę z jednej rzeczy. Absolutnie nienawidzę kiedy jakiś wątek, fragment tekstu, znika na kilka stron, jest rozerwany w środku akcji/wypowiedzi, bo akurat w tym miejscu ktoś chciał wstawić ilustracje, a najlepiej kilka. W takim wypadku zapominasz co czytałeś bo rozpraszasz się analizując umieszczone obok obrazy.

Dobra fazka, na początku ciężko było mi się wbić w rytm, po kilku kieliszkach wina tekst sam płynie

Powracam do tego po półrocznej przerwie, irytuje mnie ten główny bohater co to się tak co chwila wywyższa i popisuje jakby to pozjadał wszystkie rozumy świata, a tak na prawdę brzmi żałośnie. Taki odpowiednik chłopca z TikToka, który płacze że urodził się w złym pokoleniu. Szkoda, bo plot i to jak rozwija się historia jest przyjemne i ciekawe

O matko, ledwo co przekroczyłem czterdziestą stronę, a już wywiera na mnie pozytywnie wrażenie. Kartka z notatkami, które staram się wykonywać przy czytaniu, w przypadku tej książki wypełnia się nad wyraz szybko.

Mam nadzieję że utrzymam to zdanie do końca.

Mniej więcej w połowie książki przechodźmy z historii samego Sigalina w historię Warszawy, co mi osobiście nie przeszkadza.

Jest o socrealu, trasie W-Z, MDM-ie

Pięknie.