Universal > Recent Status Updates

Joe egzekutor daje nadzieję, by ją zgnieść. Roztacza wizję, by odwrócić uwagę. A potem się bawi. Jeśli nawet Morze Drzazg uznać za zwykłą młodzieżówkę, to jest jedną z najlepszych. Nie wiem czy trzeci tom dorówna drugiemu, ale całość komponuje się świetnie. Aż szkoda nieco zmarnowanego potencjału tomu pierwszego.

Generalnie dobrze, chociaż dwójka mimo wszystko chyba ciekawsza do tego momentu. W ogóle przesuwanie pierwszego rzędu bohaterów do drugiego to ciekawy zabieg - zwłaszcza kiedy postacie dostają po kilka lat na kark i mimo odsunięcia wciąż mierzą się z nowymi wyzwaniami

Dużo lepiej niż pierwszy tom. Podobieństwa do Diabłów. Fajne.

Lepiej niż pierwszy tom. Sporo lepiej, mam wrażenie

Na razie jest naprawdę nieźle - czuć Abercrombiego.

Zakończenie tytułowej "Ceny pamięci" naprawdę wnerwiające. Niby logiczne, ale z perspektywy relacji postaci wnerwiające.

Pozytywne zaskoczenie. Styl nadal drewniany, ale postacie żywsze. Dużo bardziej przypomina to Północną Granicę niż choćby pierwszy Grombelard, o Królu Bezmiarów nie wspominając.

Kres znów próbuje mnie przekonać, żebym traktował ten świat poważnie. Ale nie mogę z mruczących groźnych kotków i "małych piersi Kareniry". I nie mogę z ciągłego podkreślania jakie te góry groźne.

Zobaczymy, staram się nie nastawiać, ale nie wiem na ile mi się uda.

Jest nieźle, konkretnie. Prosty angielski, sporadyczne słówka mniej oczywiste.

Jak wielbłąd na pustyni, tak i ja wyglądam końca podróży.

Ale ja to męczę xD w pociągu jakoś dawało radę z braku laku, ale przy konkurencji z innymi zajęciami kusi mnie DNF, mimo że jestem dość głęboko w intrydze i padły trupy. Ale choć powinienem coś czuć, to nadal nie czuję nic. Nie obchodzą mnie te śmierci ani kto wygra, mimo że stawki zostały podniesione. Panie Wielgus, co się stało?

Nic nie czuję. Wszystko jest na miejscu, a jakby nie było niczego.

Choć miałem mnóstwo czasu, by dojechać nawet i do połowy powieści, raczej męczyłem te niespełna sto stron. Z grubsza wszystko jest tu poprawne, nawet ekspozycja nie wystaje poza ramy nakreślone fabułą, a jednak nie potrafię się tym zainteresować.
Dodatkową wadą jest brak jakiegokolwiek wprowadzenia w wydarzenia pierwszego tomu. Wiele zdążyło mi się już zatrzeć, a prawdę mówiąc nie była to na tyle ciekawa historia.

Fajne, ale trochę za szybkie. Relacje też nazbyt szybkie, zwłaszcza romantyczne, swoją drogą niepotrzebne w takiej ilości.

Joe dobry, ale bliżej mu do Morza Drzazg niż Pierwszego prawa.

Dostrzegam przebłyski tego, co kiedyś mogło robić wrażenie. Teraz to już po prostu ramotka.

Parę słusznych obserwacji podanych w męczącym sosie smutnych pierdów i infodumpu. To w jaki sposób Ziemkiewicz wyłożył swój światopogląd aż boli. Boli podwójnie, jeśli spostrzec, że mówi to samo od trzydziestu lat, tylko tym razem bez woalu fikcji. Z jednej strony można podziwiać wytrwałość, z drugiej - tego człowieka było stać na więcej. Ostatecznie pozostaje mi się cieszyć, że nie wulgaryzuje jak Piekara.