Universal > Recent Status Updates

Na razie nie jestem zadowolony. Tempo jest niewystarczające, główny wątek zarysowany tak nikle, że o nim zapominam. Nie wiem do końca czemu ma służyć tak długie wprowadzenie, niejedną powieść można w tym zmieścić. Ok, czuję klimat Florencji czy Mediolanu, ale niewiele z tego wynika, na razie to telenowela i historia o dorastaniu.

Widzę, panie Bacigalupi, co pan robi. Oprowadza mnie pan po winnicy, pokazuje szczepy i pyta o najlepsze szkło do uwypuklenia zalet wina. I widzę jak ta druga ręka sięga po piach, by rzucić mi go w oczy - tylko jeszcze nie wiem kiedy i co z tego wyniknie.

Nie jestem wniebowzięty. Minąłem ćwierć książki, a dostaję głównie ekspozycję i zapowiedź politycznych rozgrywek oraz niesprawiedliwe traktowanie pełne nieufności. Mało zbalansowane.

No nie wiem. Dużo ekspozycji, a jak pojawiła się akcja, to głupia jak cholera. Nie lubię niemożliwych przeszkód niewynikających z niczego.

Nadal relatywnie niewiele się dzieje. Więcej fluffu niż rzeczywistej fabuły, chociaż poboczna historyjka o Leszku lepiej nakreśliła postać inkwizytora, ubarwiła jego postrzeganie świata. Nie wiem tylko na ile było to celowe zagranie, a na ile wyszło przypadkiem, mimo starań.

Bohaterowie nieźli, fabuła powolna. Za dużo dodatków, za mało akcji per se. Dużo ozdobników, które nachalnie starają się mnie przekonać, że jest tu klimat (plot twist - na razie niezbyt wiele). Nie spodziewam się dużo, szkoda tylko że opornie wchodzi.

Chciałoby się, by było to elementarne, ale kiedy ktoś tak kluczy, świadomie bawiąc się sprawą, to w zasadzie niczego nie można być pewnym. Perez-Reverte dał aż nadto wskazówek (lub ciężarków), tylko trudno ocenić czego dokładnie nie wiadomo.

Nadal jestem pod wrażeniem jak łamie wspomniany przez siebie kanon zasad.

Fajne, sympatyczne, złośliwie bawi się z czytelnikiem

Joe egzekutor daje nadzieję, by ją zgnieść. Roztacza wizję, by odwrócić uwagę. A potem się bawi. Jeśli nawet Morze Drzazg uznać za zwykłą młodzieżówkę, to jest jedną z najlepszych. Nie wiem czy trzeci tom dorówna drugiemu, ale całość komponuje się świetnie. Aż szkoda nieco zmarnowanego potencjału tomu pierwszego.

Generalnie dobrze, chociaż dwójka mimo wszystko chyba ciekawsza do tego momentu. W ogóle przesuwanie pierwszego rzędu bohaterów do drugiego to ciekawy zabieg - zwłaszcza kiedy postacie dostają po kilka lat na kark i mimo odsunięcia wciąż mierzą się z nowymi wyzwaniami

Dużo lepiej niż pierwszy tom. Podobieństwa do Diabłów. Fajne.

Lepiej niż pierwszy tom. Sporo lepiej, mam wrażenie

Na razie jest naprawdę nieźle - czuć Abercrombiego.

Zakończenie tytułowej "Ceny pamięci" naprawdę wnerwiające. Niby logiczne, ale z perspektywy relacji postaci wnerwiające.

Pozytywne zaskoczenie. Styl nadal drewniany, ale postacie żywsze. Dużo bardziej przypomina to Północną Granicę niż choćby pierwszy Grombelard, o Królu Bezmiarów nie wspominając.

Kres znów próbuje mnie przekonać, żebym traktował ten świat poważnie. Ale nie mogę z mruczących groźnych kotków i "małych piersi Kareniry". I nie mogę z ciągłego podkreślania jakie te góry groźne.

Zobaczymy, staram się nie nastawiać, ale nie wiem na ile mi się uda.

Jest nieźle, konkretnie. Prosty angielski, sporadyczne słówka mniej oczywiste.