Phigaen > Recent Status Updates

İşler böyle yürür, kimse kendisine nazik bir görev emanet edildi diye böbürlenmeye kalkışmasın, çünkü, muhtemelen, görev bir kez yerine getirildiğinde, “Sen çek git, sana artık ihtiyaç kalmadı” dendiğini herkes işitecektir.

Sanırım bu nedenle rüyalarımda çocukluğumu görmüyorum. Bir rüyanın rüyası kolay kolay görülmüyor.

Ne harikayım, ne berbat. Kibrit kutularının sırtındaki kelimeyim ben: Vasat.

İnsan artık asla eskisi gibi olmaz ya bazen. Nehirler aynı okyanuslara dökülmeye devam ediyordur oysa, akçaağaçlar kırmızı yapraklarını kışın döküyor, mürekkepbalıkları solungaç solunumu yapmaktan vazgeçmiyordur. Ama senin için değişim vaktidir. İşte öylesine bir başkalaşım kayası gelip oturmuştu içime.

Bu kitap, okumayı ve yazmayı es geçerek, kendilerine o en içsel, insana en yakın yol göstericinin; yani benliğin sağlayacağı yararlardan uzak bir yaşam üretmek zorunda bırakılmış gençlerle dolu bir dünyayı betimliyor.

Herkesinkine benzemeyen acı maceralar, hatta felaketler dar muhitlerde eğlence sayılıp gülüşülen sohbet mevzuları olurdu.

Uzakta kalanlar için İstanbul'un kaldırımları bozuk değildir, sokaklarda çamur ve süprüntü yoktur; tramvaylarda ve vapurlarda azap çekilmez. Musluklardan Terkos yerine kevser akar, sersemletici lodos ılık bir buse, dişleyici poyrazı bir serin nefestir.

Bazen sınırlar oluşturmak, sizin uzun süre önce fiziksel olalak olmasa da, bunun dışında her yönden terk edilmiş olduğunuzu açığa çıkarır.

Yapacak bir şey yok yalnızlığa karşı. Anlamanın başında, o beceriksiz başlangıcında yalnızlık gelecektir. Bunu büyütmemek, başı sonu belli bir çocuk hastalığı gibi beklemek, kızamık gibi, su çiçeği gibi, eskiden öldürücü hastalıklardı bunlar.

Elâ eline bir bez alıp yerde ezilen hamamböceğinin bıraktığı lekeyi sildi. O hiçbir şey vermeyenlerden, hiçbir şey almayanlardan, değip geçenlerden, bulaşmayanlardan, Hakkı ile birlikte boşandım. Hamamböceğinin lekesini sildi.

Kendi kendini yaratmayı bilmeyenleri, bir halike muhtaç olanları affetmiyordu.

İnsanların birden bire namussuz olması lazım gelseydi, daha az insan namussuz olurdu

Feminizm bize bir şey öğretti: “Kişisel olan, politiktir.” Yakın ilişkilerimizin modelleri ile kadınların toplum ve kültürün her alanında temsil edilmeleri, değerlendirilmeleri ve güçlenmeleri arasında döngüsel bir bağlantı var. Yakın ilişkilerimizde tıkanmaya yol açan modeller, yapı ve şekillerini tıkanmış toplumun modellerinden alıyorlar.

Diğer insanları kurtarıp düzeltmenin kutsal bir görev olduğuna inananlar için dünyadaki en zor şey, yardımcı olmaya çalışmaktan vazgeçmektir.

Gerilimin yüksek olduğu durumlarda çoğumuz zamanımızı, diğer kişiye tanı koyarak geçiririz. Tanı koymak gerçekten yararlı bir görüş sunma isteğini de yansıtabilir, ama genellikle, gizli bir suçlama ve kendini üstün görme şeklidir.

Eski kavgaları yinelemek, bizi değişim yarattığımızda yaşayacağımız huzursuzluklardan koruyor. Kimi zaman tıkanmışlık, tıkanmışlıktan kurtulmanın güvenli olduğundan emin olana dek gereksinim duyduğumuz şeydir.

Rejimler büyük kitlelere karşı dayanıklı değildi. İyilik, kötülüğü sayı gücüyle alt ediyordu.

Ellerinde onları öne geçiren önemli bir koz var. Utanmayı bilmiyorlar.

İnsan doğuştan sevecen ise benciller, fırsatçılar, narsistler ve sosyopatlar neden hep zirveye çıkabiliyor? Nasıl oluyor da yüzü kızaran tek tür, kendilerim utançtan nasibini almamışların yönetmesine göz yumuyor?

Haksızlığın da göstermelik bir adalete ihtiyacı vardır ve bütün toplum güçlü nün hakkını reddederse bunu bulmak zorlaşır.

İnsanları zorlar, dürter, baştan çıkarıp manipüle ederseniz çoğu kötülük yapabilir. Ancak içlerindeki kötülük yüzeyde değil; büyük çabalarla yerinden çıkarmak ve en önemlisi, kötülüğü iyilik gibi göstermek gerekiyor.

İklim değişikliğinin çağımızın en büyük meselesi olduğunu düşünüyorum ve zaman daralıyor. Kuşkucu olduğum tek konu kıyamet tellallığı; en derinlerde bencil, hatta virüs gibi olduğumuza dair inanç ve bu insan imajının "gerçeklik" adı altında satılmaya çalışılması ve sonumuzun kaçınılmaz olduğu iddiası. Çok sayıda çevre aktivisti insan direncini hafife alıyor.

0n binlerce yıl boyunca kibirli egemenleri yerlerinden ettiğimiz inanılmaz bir sistemimiz varmış. Mizah, alay, dedikodu ve hiçbiri işe yaramazsa kıçına bir ok atılıyormuş. Sonra birden bu sistem çalışmamaya başlamış. Hükümdarlar artık oturdukları yerde oturmayı sürdürmüşler ve tahttan indirilemez olmuşlar. Yine aynı soruyu soracağım: Neden?

Düşünceli yurttaşlardan oluşan bir demokraside siyasetçilere ihtiyaç yoktur.

İnsanların doğal olarak çabuk paniğe kapıldığı, bencil ve saldırgan olduğu yaklaşımı yaygın bir efsanedir.

An itibarıyla benim için olumsuz her tür sıfatı taşıyan roman karakteri Hayri İrdal’dır. Onu geçebilen olacak mı? Sanmam. Sıfatlarda tekler yarışı olsa dereceye bile giremez ama toplamda tüm kötü karakterlere açık ara fark atar. ABV Hayri